De titel zegt het al

En wie dacht u dat daar op terug te vinden is? Juist! Lindstrøm, Prins Thomas, Todd Terje et les autres. Wie van disco en Noorwegen houdt weet waar ie moet zijn.

Albums 2005

Volgende kandidaten hebben, ongeacht genre of afkomst, De Meerdere Luisterbeurten Test dit jaar kunnen doorstaan:

Adult. - D.U.M.E.
Adult. - Gimme Trouble
Andreas Heiszenberger - Drum and Bass
Animal Collective – Feels
Bell Orchestre - Recording a Tape the Color of the Light
Black Mountain - Black Mountain
Boards Of Canada - The Campfire Headphase
Charalambides - Our Bed Is Green
Delia Gonzalez & Gavin Russom - The Days of Mars
dEUS - Pocket Revolution
DFA 1979 - You're a Woman, I'm a Machine
DJ Koze aka Adolf Noise - Wo die Rammelwolle Fliegt
Earth - Hex: or Printing in the Infernal Method
Fat Freddy's Drop - Based on a True Story
Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better
Islaja - Palaa Aurinkoon
Jack Rose – Kensington Blues
Kate Bush – Aerial
Konono N°1 - Congotronics
M.I.A. - Arular
Maniac's Dream - Die, Learn, No Way
Misc. - Like Morning in Your Eyes
Nine Horses - Snow Borne Sorrow
Nurse With Wound - Echo Poème Sequence N°2
Paavoharju - Yhä Hämärää
Rhythm & Sound - See Mi Ya
Six Organs of Admittance - School of The Flower
Soulwax – Nite Versions
Sufjan Stevens - Illinois
Sunn 0))) – Black One
The Kills – No Wow
The Orb - Okie Dokie It's The Orb on Kompakt
Vitalic - OK Cowboy
Who Made Who - Who Made Who

Dat zijn er ook weer heel wat. Muzikaal gezien een heel vet jaar dus. Hopen dat 2006 even vet wordt.

Vinyl Luistervuur 2005

Zoals gezegd was er op het vinylfront dit jaar een ware overrompeling aan goede muziek. Ik heb er alvast een veertigtal kunnen weerhouden. De Top 10 2005 is dan als volgt:

1. Major Swellings - Major Swellings [Noid]
2. The Knife – Pass This On (Dahlbäck & Dahlbäck Mix) [Rabid]
3. Mathew Jonson – Return of the Zombie Bikers [Wagon Repair]
4. Bermuda Triangle – Secret Pillow (Lindstrøm Remix) [Planet Noise]
5. Âme – Kuma EP [Sonar Kollektiv]
6. Juliet – Avalon (Thin White Duke Mix) [Virgin]
7. Baxendale – I Built This City (Michael Mayer Remix) [Kompakt]
8. Tiefschwarz – Wait & See (Tiefschwarz Dub) [Fine]
9. Syclops – Mom, the Video Broke EP [Tirk]
10. Six Cups of Rebel – Arp she said [Feedelity]

Verder kwam er dit jaar ontzettend veel goeie muziek uit Duitsland.
Veel stijlbepalend spul van Get Physical met DJ T (Boogie Playground en de single ‘Rising’) en M.a.n.d.y. en hun sublieme, zo-simpel-dat-het-makkelijk-lijkt hit ‘Body Language’. Verbazend veel 4/4 van het Sonar Kollektiv met het altijd doortastende Âme (de Kuma en Rej e.p.’s waren beide absolute toppers), en ‘Sweat’ van Trickski, nog recent op Carl Craigs Fabric 25. Roman Flügel maakte een adrenalinestoot van ‘Just Fucking’ van Audion en Tiga zet de ultieme vet geluid-schijf neer met zijn remix van Tomas Andersson ('Washing Up', op B-Pitch Control). Tiefschwarz vind ikzelf meestal overschat maar de dub die ze van ‘Wait & See’ hebben gemaakt heeft hier wel menige uurtjes onder de naald zijn rondjes gedraaid. Steve Barnes maakt van zijn remix van Minilogue (‘Certain Things around You’, op Traum) dan weer een nieuwe trance-techno template. En de Dominik Eulberg remix van Barnes’ ‘Cosmic Sandwich’ [My Best Friend] is gewoon kunst. Ook lekker, uit dezelfde hoek, op Dirt Crew was er Break 3000 en zijn epische stomper ‘Fix’. Gabriel Ananda blijft scoren met het extatische ‘Ihre Persönliche Glücksmelodie’ [Karmarouge]. En om af te sluiten is daar Robert Babicz met zijn massieve, alles uit de weg blazende ‘Phonecall Dub’ (op Punkt, een Kompakt-gerelateerd label), een plaat die ik spijtig genoeg nog niet op een dansvloer heb kunnen horen.

Electro-gewijs vond ik Adult.’s D.U.M.E. e.p. iets beter dan hun langspeler (beide op Thrill Jockey). Ook heb ik erg genoten van de Kitsuné Maison Compilation. DFA is vind ik nog altijd zeer alert en goed bezig. Neem nu die DFA remix van Soulwax (‘Another Excuse’, Pias). Zonder twijfel de dansplaat van het jaar. Maar omgekeerd was de Soulwax remix van ‘Daft Punk Is Playing at My House’ ook een stormer van jewelste. En The Juan MacLean stond er dit jaar met het ontzettend lekkere Less than Human. Pete Herbert bevestigde dan weer op DFA met zijn Reverso 68 mix van The Juan MacLean (‘Tito’s Way’ (Reverso 68 Remix), op DFA).

Grote man dit jaar is Hans-Peter Lindstrøm. Twee keer in de Top 10 en daarnaast ook nog ‘I Feel Space’ [Feedelity], Plague the Kid II [Bear Entertainment] en ‘African Time’ [Jazid], als Slow Supreme. Het goede nieuws kwam dit jaar overduidelijk uit Noorwegen.

In de minimal-sfeer heb ik veel plezier beleefd aan de Luciano remix van Argy’s ‘Love Dose’ [Poker Flat], Ark en zijn knotsgek-maar-geniale Caliente-album en het overheerlijke Los Siete Castigos van Dandy Jack, beide op Perlon.

Just Another Day, de comeback van Carl Craig [Planet E] was een mooie plaat, maar in die sector liggen er ondertussen natuurlijk al andere kapers op de kust. Zoals daar zijn I:Cube met zijn aan Virgo’s ‘Free Yourself’ herinnerende ‘Chicago sur Seine’ [Versatile] en all-round wonderboy Mathew Jonson met zijn transcendentale ‘Marionette’ [Wagon Repair]. Ook op het Nederlandse Delsin worden met Interstellar Sounds of Stardust de gouden tijden van de Detroit Techno uitgebreid herdacht. Vooral de bijdragen van Colin Lindo (aka Nubian Mindz, met ‘Red Sky’), Terry Brookes (‘Isis3007’) en Yoav B. - een naam om te onthouden- bewijzen dat er tegenwoordig meer goeie Detroit Techno komt uit Europa dan uit Detroit zelf.

Van Mu vind ik zeker niet alles goed maar ‘Paris Hilton’ [Output] is toch wel één van de beste dansplaten van de laatste vijf jaar. En house was maar zelden zo funky als in de Chicken Lips mixen van Plant Life (‘The Last Song’, waarvan ook het origineel een knaller is) [Plant Life]. Ook Ewan Pearson leverde dit jaar één van zijn beste mixen af met zijn instrumentale Italo-remix van Silicone Soul (‘The Poisoner’s Diary’) [Soma].

Voor mij persoonlijk geen vergissing mogelijk: 2005 was een uitstekend jaar voor de dansvloer. Er waren dan ook ontzettend veel goeie compilaties en mix-cd's.

Dit kan toch niet?!?

Volgens een eerste rondvraag in mijn hoofd (dus nog niet definitief maar bijna wel, enfin, feitelijk bijna zeker dus) zijn dit (voor KindaMuzik) mijn zeven favoriete platen van dit jaar:

1. DFA 1979 - You're a Woman, I'm a Machine
2. Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better
3. Earth - Hex, or Printing in the Infernal Method
4. dEUS - Pocket Revolution
5. Islaja - Palaa Aurinkoon
6. Sufjan Stevens - Illinois
7. Who Made Who - Who Made Who

Jullie begrijpen dat ik even heel hard geschrokken ben dat hier geen enkele dansplaat in staat. Maar (er is altijd een maar) langs de andere kant heb ik hier al wel uit mijn platenbak zeker 30 12-inches geselecteerd voor mijn vinyl eindejaarslijst. Dus wel heel veel goeie dansmuziek dit jaar (héél héél veel zelfs, vind ik) maar niet op cd. Enfin, zo lijkt het, want feitelijk ben ik dit jaar amper lijstjesgezind. Maar één van de dagen komt er in elk geval nog wel een vinyl-lijst.

Luistervuur

• 69's 'Puntang', waarvan het origineel nu eindelijk verschenen is (op de The Electric Institute-verzamelaar)
• Carl Craigs Fabric25
• Blijft maar rondspoken: Jazzanova's herwerking van Status IV
• Lindstrøm & Prins Thomas: debuut van het jaar en waarschijnlijk ook mijn plaat van het jaar
• The Kills, allebei de elpees
• Zentex: Käyrä ep
• Mandy's remix van Röyksopps '49 Percent'
• Orbsessions van (jawel!) The Orb
• het langspeeldebuut van Kelley Polar
• op repeat: Earth met het sublieme Hex
• Clusters Grosses Wasser
• de tijdloze nieuwe van Kate Bush
• Franz Ferdinand, wiens tweede plaat maanden na verschijnen bij elke beluistering nog in intensiteit toeneemt
• Black Mountain
• 'Hazy Shade of Winter' van Simon & Garfunkel
• Satie, de ultieme herfstmuziek
• Suicide en Gerhard Potuznik aka GD Luxxe die hen op onnavolgbare wijze imiteert
• Berghain 01, een fijne mix-cd van André Galluzzi, één helft van Taksi

Segregatie in dagelijks taalgebruik

Het valt me op dat als men over immigranten met een nieuwe nationaliteit (of zelfs mensen die hier geboren zijn met onze nationaliteit) schrijft of praat, men het steeds heeft over "een Nederlandse van Somalische afkomst" of een "Belg van Marokkaanse afkomst". Waarom niet gewoon "een Nederlandse" of "een Belg"? Waarom altijd die allochtone schaduw over zo iemand werpen in de media? Om te laten zien dat ze er niet bij horen? Dat ze er nooit zullen bijhoren? Door systematisch die mensen op die manier te benoemen zullen ze er inderdaad nooit bijhoren. Wat zeg ik? Als ik hen was, zou ik er nog niet meer willen bijhoren.

Nee, dank u

Gisteren na het concert van The Kills had ik nog zin in een biertje, dus ik besluit, een unicum in mijn eigen geschiedenis, gewoon even solo aan de toog te gaan hangen in het 24/24 geopende café De Groenendaal, net achter de hoek bij mij. Godverdomme zeg, wat je in zo'n café op zulke uren tegenkomt. Nu, dat ze in een café voornamelijk uit hun nek lullen, daar ga je je niet aan storen. Wat zouden ze daar immers anders doen? Wel verbaasde het me hoe snel je in zo'n café aan de praat raakt met de andere tooghangers.

Tooghanger 1, een dronkaard van over de vijftig wist me al onmiddellijk te vertellen dat "dit één van de laatste keren was dat hij hier binnenkwam, want er liepen alleen zwarten rond." Lap, vijf minuten binnen, pintje amper aangeraakt en de Vlaams Behang-propaganda vloog al mijn richting uit. Het ging zelfs zo ver dat hij aan een andere tooghanger vroeg om sigaretten voor hem uit de automaat te halen. Want de automaat bevond zich in het gedeelte van het café waar enige Marokkaanse jongeren een partijtje biljart aan het spelen waren.

Tooghanger 2, de genaamde Dennis uit Brasschaat, voor het overige een vrij correct mens en een voor zulk etablissement een eerder aangename gesprekspartner, was ondertussen stilletjes aan het hopen dat de flipperkast, waarrond zich een zestal Marokkaanse jongeren had verzameld, het op een ontploffen zou zetten. Enzovoort en zoverder ad nauseam.

Ik vraag me in godsnaam af wat al die allochtonen volgens die mensen verkeerd deden. Eerst klaagt men erover dat ze zich niet willen integreren. Doen ze dat wel (in een café gaan biljarten is zo Vlaams/Belgisch als je je maar kan voorstellen) dan is het weer niet goed. Op zulke momenten kan je de stemplicht alleen maar een slecht idee vinden. Cafébezoek in Merksem trouwens ook. En dan zeggen ze dat je van de gewone man in de straat iets kan bijleren. I beg to differ.

Wrong but Right

Dat vind ik dus de leukste downloads op Slsk. Je haalt een folder neer, blijkt er iets anders in te zitten dat ook best wel ok is. Zo dacht ik gisteren één van de laatste Nurse With Wounds binnengehaald te hebben, bleek het naderhand een elpee van de mij - en neem ik aan tevens u - onbekende Japanse folkbard Tomokawa Kazuki. Verrassing van formaat: die plaat, genaamd Playing with Phantom, blijkt gewoon ook nog eens heel goed te zijn. Overigens wel vreemd om iemand in het Japans te horen zingen.

Raster Nothing

Karsten Noton ... blahblahblah ... Nicolai Raster ... blahblahblah ... Concept ... blahblahblah ... Theorie ... Oergeluid ... ohohohohoho ... Frequenties ... Geluidsonderzoeker ... snurksnurk ... Toekomst is Snelheid ... blahblahblah ... Visuele Aspecten van Geluid ... geeuw gaap geeuw ... Nieuwe Geluidstaal ... knars knars knars .... Installaties ... kijk! het doet helemaal niets! ... Vrije Kunstenaar ... blahblahblah ... Biertje?

Pod

Zo zag de originele op Buzz (waar zijn ze toch, de tijden dat Detroit-legendes hun platen uitbrachten op een Antwerps label?) eruit. Maar belangrijker is dat Rush Hour (God Bless Rush Hour!) hem eindelijk opnieuw uitbrengt, zij het in de vorm van drie aparte 12-inches. Onverwoestbare Detroit techno van toen dat nog iets wou zeggen. Zonder twijfel ook het beste wat Kenny Larkin ooit gedaan heeft.

Jaarlijsten (zucht)

Zelden zo weinig zin gehad om een jaarlijst samen te stellen. Voor KM moet ik een lijstje van vijf platen van éénzelfde sectie inleveren, maar ik luister al een tijdje niet meer op die manier muziek. Interesseert het mij of DFA 1979 nu loud, twang, rock of beats is. In elk geval zijn er in geen enkel afgebakend gebied dit jaar 5 magistrale platen uitgekomen. Hetgeen het voor de lijstjesmaker in mijzelve uitermate moeilijk maakt.

Een lijstje zou kunnen zijn:

1. Lindstrøm & Prins Thomas - Lindstrøm & Prins Thomas
2. Islaja - Palaa Aurinkoon
3. DFA 1979 - You're a Woman, I'm a Machine
4. dEUS - Pocket Revolution
5. Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better
6. Earth - Hex
7. Animal Collective - Feels
8. Adult - D.UM.E.
   

En dat is dus alles waar ik momenteel, voor de vuist weg dus, op kom van platen die mij het leven aangenaan hebben gemaakt afgelopen jaar. Misschien is dat wel het geval omdat 2005 het jaar was waarin ik meer muziek uit het verleden heb beluisterd dan dan ik de waan van de dag gevolgd heb. Een groep als Can is dit jaar belangrijker voor mij geweest dan eender welke plaat die in 2005 is uitgekomen.

Detroit à la Belge

Verrast was ik wel toen opeens bleek dat de cd bijna afgelopen was. Nee, Fabrice Lig heeft blijkens deze verzamelaar de laatste jaren niets dan parels afgeleverd. Niks op af te dingen. Detroiter dan Detroit, dat wel. Maar dat is geen kleine verdienste in deze contreien.

Ook lang niet slecht

Je hebt jezelf al eens afgevraagd hoe Metro Area met vocalen zou klinken? Dan kan ik u van ganser harte deze fijne verzameling elektronische disco-liedjes van Kelley Polar aanbevelen. Nog net voor de eindejaarslijstjesoverrompeling één van de plaatjes van het jaar afleveren. Wel zo slim van Environ.

KRAKER!!!!!

C² Update

Lekker, zonder even opzienbarend als The Workout te zijn. Maar was die laatste een Feest van de Techno, dan is deze Carl Craigs visie op House (met hoofdletter). Veel klassieke housegeluiden in de mix dus. Maar ook de techno wordt niet verwaarloosd. Bovendien hebt u Carl Craig nog nooit over de platen horen ad-libben. Krijgt u meteen die kans erbij.

Humor

Pitchfork heeft hier voor uw genoegen de lelijkste albumcovers aller tijden op een tiental pagina's tentoongesteld. Soms wint het commentaar, meestal de hoes.

Taalgrapje

Nu weet ik niet of dat grapje in Frankrijk wel eens gemaakt wordt (ik denk van wel want het is echt te makkelijk om te laten liggen), maar neo-cons (neo-conservatieven) is in het Frans natuurlijk néo-cons, hetgeen vrij vertaald het ontzettend leuke en tevens ontzettend ware 'nieuwe klootzakken' oplevert.

Man heeft het begrepen

"When he was once asked who he wrote for, he replied: "For the intelligence that will emerge after human beings."

[Over Yuji Takahashi, Japans pianist, in een Wire-recensie]

Indeed

Gisteren wees Lubacov me erop dat dit wel een zeer lekker plaatje was. Per toeval en gelukkig maar bleek ik het ding nog ooit gratis en voor nop van Joris gekregen te hebben. Na zevenendertig hoeken van m'n kamer te hebben afgezocht en uiteindelijk het ding te hebben gevonden, blijkt het een verrassende plaat die echt alle kanten uitgaat. De ene keer klinken ze als Can ten tijde van Tago Mago, dan weer als The White Stripes of The Rolling Stones (in hun goeie tijd dan). Maar vooral - en dit is uiteraard belangrijker - ze rockt als de beesten. En, een positieve evolutie van de laatste jaren, ze is weer eens zo kort (35 minuutjes) dat het onmogelijk is je te vervelen. Overigens verschenen op het feitelijk bijna immer betrouwbare Jagjaguwar, dat ons ook al Skygreen Leopards, Oneida en Wilderness schonk.

God Save The Queen

Men is nu helemaal gek geworden. Elisabeth II is volgens al-Zawahiri één van de belangrijkste vijanden van de islam. Ik durf amper te denken wat die arme Britse moslims gaat overkomen als er een gek op het idee komt om de Queen op te blazen. Vergeet immers niet dat het de Engelsen waren die tijdens de Boerenoorlog het concentratiekamp hebben uitgevonden. Hoewel ze dat als kampioenen van de democratie wel eens in het allerachterste van hun hoofd durven logeren.

Boner

Bono noemt The Killers (ze zouden alleen al naar de goelag moeten omdat ze een mogelijke naamsverwarring met The Kills veroorzaken) "the swankiest rock and roll band on the planet". Nu, swanky betekent zowel 'chic, elegant' als 'opschepperig, snoeverig'. Maar aangezien Bono de zanger van The Killers een tijdje geleden mee op het podium vroeg om een liedje met hem mee te zingen, mag ik aannemen dat hij het eerste bedoelt. En dat omdat ze wel eens een pak durven dragen op het podium. Zanger van de grootste rockdinosaurus van de wereld zijn schaadt blijkbaar je mentale weerbaarheid.

Has Beens

Niet alleen bestaat een overjaarse Madonna het om op haar nieuwe single Abba te samplen (God! het idee alleen is al walgelijk), maar ook eighties-trienen Bananarama (ja hoor, dat geld raakt ooit op) komen nu met een nieuwe single die haast integraal My Mine's 'Hypnotic Tango' overneemt. In de begeleidende video hossen ze dan ook nog rond in sexy topjes. Voor een handvol geld doet men tegenwoordig alles, zo zou het schijnen.

Microsatan

U hebt er waarschijnlijk al weet van dat er op dit moment in Jesusland een controverse woedt over het feit of de Intelligent Design-theorie (die beweert dat een God de aarde in zes dagen heeft geschapen en dat we dus niet van de apen afstammen) al dan niet op school moet onderwezen worden. Nu blijkt deze theorie ideologisch gesteund te worden door het zogenaamde Discovery Institute. En wie is één van de gulste gevers voor deze denktank (nu ja, denken zou ik het niet echt noemen)? Jawel! Ene Bill Gates.

Gothverdomme

Ik beschouw mezelf over het algemeen als een zeer positief mens. "Het komt wel in orde" is, net na het minimalere "Ach, ja", zowat mijn meest voorkomende mentale stoplap. Lang geleden heb ik dan ook besloten om op deze blog niemand met de vinger te wijzen, andere blogs/media uit te lachen en kritiek op anderen, tenzij ze het echt verdienen natuurlijk, te mijden als de pest. Niet alleen is het tijdverspilling, omdat de wereld nu eenmaal niet van vandaag op morgen verandert, maar domme en negatieve meningen zijn er al genoeg, I do not wish to add more. Niettemin heb ik wel een neiging om op te komen voor de underdog. Noem het een soort rechtvaardigheidsgevoel, dat voor mij persoonlijk trouwens niks met moraal en andere categorische imperatieven in de strikte zin des woords vandoen heeft.

Dus dit vind ik - ok, ik ben er laat mee, uitgesteld relais is my way, gelukkig maar want ik van nature een zeer impulsief mens - zooooo kort door de bocht. En zo makkelijk ook. Wat is er nu moeilijk aan om een subcultuur uit te lachen? Ik hou bijvoorbeeld niet van hardcore, metal en indie. Ga ik me daarom bezighouden met die respectievelijke scenes af te breken en neer te kijken op hun aanhangers? Nee dus.

De schrijver van dit lamentabele schotschrift zou beter een voorbeeld nemen aan het artikel over Earth. Daarin zitten geen huizenhoge clichés verwerkt en worden geen al jaren wagenwijd openstaande deuren ingetrapt. Wel is er sprake van aanstekelijk enthousiasme, stevig onderbouwde analyse en Liefde voor het Woord. Dàt verwacht ik in de blogosfeer, niet het uitlachen van meisjes en jongens met zwartgekleurd haar, mascara en een vaak terechte depressie.

Ik ben trouwens ook ooit nog goth geweest (niet dat dit stuk daardoor is ingegeven, zo erg is het en was het nu ook weer niet). Niet van de variëteit zwart haar (wegens sowieso niet genoeg haar) en mascara overigens, maar ik mocht tijdens mijn adolescentie in het weekend wel eens een hysterisch zelfexpressief dansje zetten op The Cure, The Virgin Prunes en The Sisters Of Mercy, zelfs nog op ergere dingen. Ben ik blij dat mijn moeder toen gewoon eens hard heeft gelachen in plaats van me "terug de wereld in te slaan", zoals de auteur van betreffende nota dat, denkt hij toch, zo mooi verwoordt.

Nu, niet dat ik van schrijver dezes iets anders verwacht. Ik heb hem er ook al op betrapt dat hij vieze clichés over vrouwen en muziek zonder enige, in dat geval nochtans zeer gepaste, schaamte de wereld instuurde. Overduidelijk deelt de woordenbraker over wie ik het hier heb de mensheid graag in categorieën in. Zichzelf op de borst kloppende, maar nochtans niet door enige kennis ter zake gehinderde, pseudo-sociologische meninkjesschijters vind je blijkbaar in alle geledingen van deze maatschappij. Dat ze een forum daarvoor krijgen is hun volste recht. Dat heet nu eenmaal democratie. Dat hun meningen daardoor interessant en de moeite van het overwegen waard zijn is, dat blijkt nog maar eens, een geheel onbewezen zaak.

Het ergste van dit alles: de man kan echt wel schrijven. Mijn vraag is dan: Waarom niet eens een gefundeerd, doorwrocht of gewoon minimaal interessant stuk schrijven in plaats van alles wat je in het hoofd schiet zonder censuur aan de tekstverwerker toe te vertrouwen? Of is dat ook al tijdverspilling tegenwoordig? Beterschap gewenst!

Het derde oog

Mijn zevende zintuig voor dj-mixen is blijkbaar nog steeds intact. Toen ik gisteren op een feestje de Tiga Remix van Tomas Andersson hoorde dacht ik: "En nu de Tiefschwarz Remix van Spektrum!" Mijn gebeden werden onmiddellijk verhoord. Voor de rest mocht die dj van mij overigens onmiddellijk op strafkamp-voor-dj's maar het bewijst nog maar eens dat er in ieder van ons wel iets, hoe miniem soms ook, goed te vinden is.

Poëzie

Well I stepped into an avalanche,
It covered up my soul;
When I am not this hunchback that you see,
I sleep beneath the golden hill.
You who wish to conquer pain,
You must learn, learn to serve me well.

You strike my side by accident
As you go down for your gold.
The cripple here that you clothe and feed
Is neither starved nor cold;
He does not ask for your company,
Not at the centre, the centre of the world.

When I am on a pedestal,
You did not raise me there.
Your laws do not compel me
To kneel grotesque and bare.
I myself am the pedestal
For this ugly hump at which you stare.

You who wish to conquer pain,
You must learn what makes me kind;
The crumbs of love that you offer me,
They’re the crumbs I’ve left behind.
Your pain is no credential here,
It’s just the shadow, shadow of my wound.

I have begun to long for you,
I who have no greed;
I have begun to ask for you,
I who have no need.
You say you’ve gone away from me,
But I can feel you when you breathe.

Do not dress in those rags for me,
I know you are not poor;
You don’t love me quite so fiercely now
When you know that you are not sure,
It is your turn, beloved,
It is your flesh that I wear.

Leonard Cohen - Avalanche

Moet er nog Petrol zijn?

Overigens geen kwaad woord over de organisatie van Petrol. Want de komende weken/maand verwennen ze ons daar nog met The Kills (24.11), Dexter en I-F (25.11), The Juan MacLean en Lindstrøm & Prins Thomas (2.12), Jamie Lidell en Peter Greenaway (3.11), Annie (10.12) en DJ Naughty (31.12). Om eerlijk te zijn kan ik me nauwelijks een betere programmatie voorstellen. Hoed af.

Petrol

Gisteren nog eens onze geliefde bunker op het Zuid. Onze Lubacov draaide weer schitterende muziekjes maar het publiek in Petrol vertikte het zoals gewoonlijk om ook maar één danspasje te zetten dat niet vierkwartsmaatgemotiveerd is. En tout cas, daarna was het de beurt aan Dorfmeister (hij van Kruder en Tosca) die samen met Earl Zinger (zowat de enige mc die ik kan verdragen, mc's zijn normaal gezien, buiten in reggaemiddens, volgens mij volstrekt onnodig: ze tonen gewoon aan dat de platen die je draait niet goed genoeg zijn) de gemoederen kwam ophitsen. Zelden heb ik een goede dj zulke slechte platen weten opleggen. Je hoort namelijk dat de man echt wel kan dj'en. Hij ging voor de perfecte opbouw, langzaam, zonder zich echt aan het publiek te storen. Maar van het moment dat hij de 4/4's erin smeet durfde hij platen op te leggen waar ik niet één maar meerdere blokjes voor omloop. Soms leek het wel alsof ik door een vreemde speling van het lot in La Rocca terechtgekomen was. Onvermijdelijk kwam hij dan ook in vet geluid- en technowateren terecht. En als er nu één ding is dat ik Richard Dorfmeister niet wil horen draaien, dan is het toch wel vet geluid. En toen hij die afgrijselijke plaat met de 'Apache'-sample erop smeet was het dan ook tijd om naar huis terug te keren. Volgende Petrol-afspraak: The Kills.

Jaaaaaah!

Ex-Droommachine gaat naar het centrum van de aarde. Was ook weeral een tijdje geleden dat er nog eens iets lezenswaardig op de Subs verschenen was. En ja, dat is een beetje triest.

Fatwa

Kan er eindelijk iemand deze man monddood maken? Hersendood was hij al, daar moet u niks meer aan doen. Snel, voordat ik de (mond-) weglaat. Heeft Syrië geen plaats meer in een stinkend ondergronds hol? Of de CIA in zo'n onbestaande Oost-Europese folterkamer? Kan er geen deal met de Chinezen gesloten worden om hem te verschwinden naar een geheime goelag ergens aan de Mongoolse grens? Moet de nieuwe Iraakse politie niet nog meer oefenen? Kan Zarqawi hem niet eens ontvoeren en dan een exorbitant losgeld eisen? Kunnen Bush en Cheney in het kader van een War on Cultural Terror niks met hem aan?

Snel, Bert Anciaux, verdwaal in Ballards Crystal Jungle! Colonel Kurtz, snij zijn kop eraf in plaats van die arme Chef! Wil Joop Schafthuizen hem niet even in de kont neuken?

Hoe kan het toch dat deze ultieme cultuurbarbaar, deze Proleet van het Vrije Huilen, deze 40+-volgeling van Baden Powell, dit volstrekte onbenul, dit karakterloze stuk vreten mijn Minister van Cultuur is?

Zo, dat lucht op.

Nog meer Earth

Wat is dat toch zalige muziek zeg! Living in the Gleam of an Unsheathed Sword is opnieuw Earth zoals we ze kennen. Riffs, riffs, riffs! Keep it coming please! Mmmmmm... dat herfstgevoel.

Hallelujah! Kate is back!

Eindelijk zeg! Moest dat nu zo lang duren, liefste Kate? We hebben je gemist. En ja, we houden nog steeds van je. Kan je nagaan!

Maar om te zeggen: de nieuwe van Kate Bush is geheel en al hartveroverend geniaal. Ze is overigens nog steeds een beetje ijl in het hoofd want ze zingt een wondermooi liedje over een wasmachine. Verwacht u ook aan een cover van 'Sexual Healing', als flip van de volgende single. Een vrouw naar mijn hart. Eat this, Tori Aimless!

Ah!

Via Herman kwam ik op een liedje van Swayzak, het wondermooie 'State Of Grace'. Het is al sinds 2003 uit (op hun eigen label) maar toch is het zo'n electronummer waar het leven weer even een klein beetje zin van krijgt.

Verticaal klasseren aub

De cover van Electrelane van Leonard Cohens 'The Partisan'. OK, nu is het origineel één van mijn lievelingsnummers en dan kan je als meidenpunkband maar weinig goed doen. Maar dit is toch wel één van de slechtste Cohen-covers ooit.

De rest van de elpee Axes is trouwens ook maar weinig opzienbarend, zij het zeker niet slecht. Beetje jazz, beetje Neu!, beetje folk, beetje zus, beetje zo. Niettemin vraag ik me na beluistering af waaraan de dames hun Wire-cover van enkele maanden geleden hebben verdiend.

Ik ben die Neu!-tributes op Too Pure nu echt wel een beetje beu trouwens, moet ik zeggen. Was één Stereolab al niet genoeg? Toch maar een foto omdat ze er ondanks hun semi-stoere gezichtjes bijna even schattig als een indie-versie The Bangles uit zien. Dat dan weer wel.

Toekomstmuziek m'n reet!

Het gaat over Test Icicles. Weer een zoveelste storm in een slecht afgewassen glas water vanuit Engeland. Wat een volledig niet originele, dodelijk saaie en bovendien ook nog eens ongedifferentieerd lawaai makende jonkies zeg! Worden die Britten dat nu zelf nooit moe?

Allez dan!

"Een Franse islamitische organisatie heeft een fatwa uitgesproken waarin ze de onlusten en het geweld in Frankrijk veroordeelt en de jonge moslims oproept tot kalmte." (via VRT Nieuws)

Vraag ik me af of ze deze fatwa even goed zullen opvolgen als die tegen Rushdie.

Zeg!

Avondklok en staat van beleg in Parijs, uitgebrande auto's aan het Brusselse Zuidstation. Is dat nu bijna gedaan ja? Mijn buikgevoel zegt me dat onze democratische vrijheden in de nabije toekomst wel eens een lelijke knauw zouden kunnen gaan krijgen. Nu ben ik zelf absoluut geen law and order type of human being, maar op deze manier geef je zulke types wel de pap in de mond natuurlijk. Treurig hoor.

Wel zo makkelijk...

...dat RSS-gedoe. Wat doet het feitelijk (buiten een link maken in m'n bookmarks naar elke post)? Word je dan ook gewaarschuwd als er iets nieuws op betreffende blog staat?

Loodzware stilte

Na Sunn 0))) wordt de stilte wel ineens zeer beladen. Toch die lichten maar niet dempen voorlopig.

Black One

Extreem plaatje zeg, die nieuwe Sunn 0))). Ik weet wel wat mijn herfst- en wintersoundtrack gaat uitmaken. Earth, Earth, Earth. En Sunn 0))) natuurlijk. R-RR-RRR-RRRR-Raaaaaaaaaahhhhh!!!

Brûle, Europe, Brûle!

Het is ver gekomen als "de Russische ambassade in Frankrijk een noodnummer heeft geopend" voor bezorgde toeristen. Tsaar Poetin I zou wel raad weten met die schoffies in de Franse banlieus. Hij zou uit één of ander koude oorlog-laboratorium een nog ongebruikt antidotum uit de schuif gaan halen en waarschijnlijk een stuk of zeven banlieus volledig in het zenuwgas zetten. Dat noemen ze in moedertje Rusland 'de gemoederen bedaren'. "I will give you a call later on how to solve this, Jacques."

Een videoboodschap van unser Osama om de Franse broeders in de verdrukking een hart onder de riem te steken is trouwens onderweg. Of het moest zijn dat de recente aardverschuiving aldaar zijn reeds gammele videoapparatuur nog verder heeft beschadigd.

Spijtig dat Derrida dit niet meer heeft mogen meemaken. Deconstructivisme, maar dan in het echt. Of is het eerder post-structuralisme?

Zij die in het naderende einde van de wereld geloven moeten in deze taferelen ongetwijfeld hun diepste wensen en angsten tegelijk aangekondigd zien. Ik verwacht nu elke dag een grijnzend eschatologisch quodlibet uit het veilige Canada van Maurice Dantec over "le commencement du Grand Djihad".

Geheel terzijde

Ik hoop dat de elpee van Tiga beter is dan de laatste single. Gewoon muck was die namelijk. Misschien heeft de samenwerking met de Zonen van Zaki er iets mee te maken, maar een derde goeie single op rij was blijkbaar net iets teveel gevraagd.

More Choons

Ik bedoel 'Brick' en 'Giftd' van GDX aka Gerhard Potuznik, die op het onvoorspelbare Tigerbeat6 met Make een keurig nostalgieplaatje heeft uitgebracht. In deze post-DFA tijden zal niemand nog opkijken van een zoveelste Mark E. Smith-imitatie, maar hier is het toch wel heel goed gedaan. Futuristische rock, ja het kan.

Choons

En wel van Hiroki Esashika. Ik bedoel dus de Superchumbo Mix van 'Kazane', op Intec. En doe de Indust EP (op Bound) er ook maar ineens bij. Fijne mengeling van neurotechno en druipend-van-het-vet geluid.

Meer Petrol Bitte

Lubacov draait één dezer alweer ten dans in Petrol, Antwerpen. Met Zinger en Dorfmeister op één affiche overigens. Allen daarheen!

Fuse

Fuse is al een tijdje terug helemaal mee. Michael Mayer en James Holden kwamen er al voorbij de afgelopen weken en maanden en nu Villalobos weer. Gewoon even signaleren omdat ik het zo'n mooie poster vind.

Scheurlijst 20051103

1. Thomas Brinkmann - Lucky Hands [Max Ernst]
2. Tomboy - Samba [Kitsuné]
3. DK7 - Where's the Fun (Jesper DahlBäck Remix) [Output]
4. Build An Ark - You've Gotta Have Freedom (2 Banks Of 4 Remix) [Kindred Spirits/Compost]
5. Slow Supreme - African Time [Jazid]
6. Dandy Jack And The Junction SM - Casper House [Perlon]
7. Status IV - You Ain't Really Down (Jazzanova's Hey Baby Remix) [Sonar Kollektiv]
8. Digitalism - Zdarlight
9. Jean-Michel Jarre - Zoolook [Dreyfus]
10. Lindstrøm - Violent Group

Luistervuur 20051102

1. Richie Hawtins eindeloos virtuoze en louter uit ultrafijne purrende en pruttelende piepjes en tuutjes bestaande Transitions
2. Carlos Peron
3. vroege Eurythmics
4. Patrick Vian
5. de nieuwe lading Jazzanova remixes
6. de herfst doet zich gelden: Earth, Earth en Earth, én Sunn 0)))
7. De Jeugd Van Tegenwoordig, natuurlijk
8. Paavoharju met het transcendentale Yhäa Hämärää
9. The revenge of the cheesy synths: Vangelis en Jean-Michel Jarre
10. de Robotfood ep van Petter
11. That's My Beat, een prima verzamelaar van Mantronix op Soul Jazz
12. Lindstrøm! Lindstrøm! Lindstrøm!
13. de steeds maar beter wordende Kitsuné Maison-verzamelaar, waaruit ik na enige beluisteringen al parels van Digitalism, Benjamin Theves, Hot Chip, Ruede Hagelstein en Tomboy (van Who Made Who) weerhouden heb
14. Lucky Hands, de nieuwe van Thomas Brinkmann. een geniale plaat maar ik kan er niet goed de vinger op leggen waarom ze dat nu precies is

Patrick Vian

Dit was het grootste plaatje dat ik kon vinden, maar Bruits et Temps Analogues van Patrick Vian is een absolute parel van een plaat. Uit 1976 klinkt het als Can en Cluster tegelijk. Kosmischer Jazz uit Frankrijk: what's next?

Gesignaleerd

Paavoharju - Yhä Hämärää [Fonal]
Weer eens uit Finland, weer eens onaanraakbaar mooi. Wat zeg ik? Eén van de meest magische platen van het jaar. Naar het schijnt diepgelovige christenen, maar daar versta je met dat Fins toch niks van.


Nurse With Wound - Living Fear of James Last [Castle]
Dubbele verzamel-cd, door Steve Stapleton zelf samengesteld, met het beste uit 25 jaar Nurse With Wound. Wonderbaarlijk, fascinerend en irriterend tegelijk. Een trip voor gevorderden.


Loden - Valeen Hope [Eat This/Plexiphonic]
Ooit aangekregen als KM-promo, maar ik had er niet echt tijd voor toen. Nog net op tijd ontdekt dat dit ijzige schijfje een ijzersterke elektronische variatie op ambient, shoegaze en psychedelica bevat. Veel noise, mist en mooie neuriënde vrouwenstemmen. Indietronica met kloten. Ideaal voor de herfst.

Ch-ch-ch-changes

Ik heb vandaag besloten om Occam's Discotheque voorlopig op te doeken. Het blijkt in de praktijk gewoon erg moeilijk om voortdurend te switchen tussen twee blogs en tussen Engels en Nederlands. Tijd is iets moois maar je hebt er nooit genoeg van. Kan ik ook ineens hetgeen ik ginder wou doen overplaatsen naar hier. Nog meer vuur in de geest dus. En hopelijk vanaf nu wat meer een essay-aanpak in plaats van de immer, na een jaar ondertussen traditionele, korte stukjes. Waarschijnlijk gaan we ook maar ineens op zoek naar een www.fireinthemind.com want als ik nog één keer iets als gisteren meemaak sla ik een gat in de muur thuis en dat is ook weer niet de bedoeling.