Vinyl Luistervuur 2005

Zoals gezegd was er op het vinylfront dit jaar een ware overrompeling aan goede muziek. Ik heb er alvast een veertigtal kunnen weerhouden. De Top 10 2005 is dan als volgt:

1. Major Swellings - Major Swellings [Noid]
2. The Knife – Pass This On (Dahlbäck & Dahlbäck Mix) [Rabid]
3. Mathew Jonson – Return of the Zombie Bikers [Wagon Repair]
4. Bermuda Triangle – Secret Pillow (Lindstrøm Remix) [Planet Noise]
5. Âme – Kuma EP [Sonar Kollektiv]
6. Juliet – Avalon (Thin White Duke Mix) [Virgin]
7. Baxendale – I Built This City (Michael Mayer Remix) [Kompakt]
8. Tiefschwarz – Wait & See (Tiefschwarz Dub) [Fine]
9. Syclops – Mom, the Video Broke EP [Tirk]
10. Six Cups of Rebel – Arp she said [Feedelity]

Verder kwam er dit jaar ontzettend veel goeie muziek uit Duitsland.
Veel stijlbepalend spul van Get Physical met DJ T (Boogie Playground en de single ‘Rising’) en M.a.n.d.y. en hun sublieme, zo-simpel-dat-het-makkelijk-lijkt hit ‘Body Language’. Verbazend veel 4/4 van het Sonar Kollektiv met het altijd doortastende Âme (de Kuma en Rej e.p.’s waren beide absolute toppers), en ‘Sweat’ van Trickski, nog recent op Carl Craigs Fabric 25. Roman Flügel maakte een adrenalinestoot van ‘Just Fucking’ van Audion en Tiga zet de ultieme vet geluid-schijf neer met zijn remix van Tomas Andersson ('Washing Up', op B-Pitch Control). Tiefschwarz vind ikzelf meestal overschat maar de dub die ze van ‘Wait & See’ hebben gemaakt heeft hier wel menige uurtjes onder de naald zijn rondjes gedraaid. Steve Barnes maakt van zijn remix van Minilogue (‘Certain Things around You’, op Traum) dan weer een nieuwe trance-techno template. En de Dominik Eulberg remix van Barnes’ ‘Cosmic Sandwich’ [My Best Friend] is gewoon kunst. Ook lekker, uit dezelfde hoek, op Dirt Crew was er Break 3000 en zijn epische stomper ‘Fix’. Gabriel Ananda blijft scoren met het extatische ‘Ihre Persönliche Glücksmelodie’ [Karmarouge]. En om af te sluiten is daar Robert Babicz met zijn massieve, alles uit de weg blazende ‘Phonecall Dub’ (op Punkt, een Kompakt-gerelateerd label), een plaat die ik spijtig genoeg nog niet op een dansvloer heb kunnen horen.

Electro-gewijs vond ik Adult.’s D.U.M.E. e.p. iets beter dan hun langspeler (beide op Thrill Jockey). Ook heb ik erg genoten van de Kitsuné Maison Compilation. DFA is vind ik nog altijd zeer alert en goed bezig. Neem nu die DFA remix van Soulwax (‘Another Excuse’, Pias). Zonder twijfel de dansplaat van het jaar. Maar omgekeerd was de Soulwax remix van ‘Daft Punk Is Playing at My House’ ook een stormer van jewelste. En The Juan MacLean stond er dit jaar met het ontzettend lekkere Less than Human. Pete Herbert bevestigde dan weer op DFA met zijn Reverso 68 mix van The Juan MacLean (‘Tito’s Way’ (Reverso 68 Remix), op DFA).

Grote man dit jaar is Hans-Peter Lindstrøm. Twee keer in de Top 10 en daarnaast ook nog ‘I Feel Space’ [Feedelity], Plague the Kid II [Bear Entertainment] en ‘African Time’ [Jazid], als Slow Supreme. Het goede nieuws kwam dit jaar overduidelijk uit Noorwegen.

In de minimal-sfeer heb ik veel plezier beleefd aan de Luciano remix van Argy’s ‘Love Dose’ [Poker Flat], Ark en zijn knotsgek-maar-geniale Caliente-album en het overheerlijke Los Siete Castigos van Dandy Jack, beide op Perlon.

Just Another Day, de comeback van Carl Craig [Planet E] was een mooie plaat, maar in die sector liggen er ondertussen natuurlijk al andere kapers op de kust. Zoals daar zijn I:Cube met zijn aan Virgo’s ‘Free Yourself’ herinnerende ‘Chicago sur Seine’ [Versatile] en all-round wonderboy Mathew Jonson met zijn transcendentale ‘Marionette’ [Wagon Repair]. Ook op het Nederlandse Delsin worden met Interstellar Sounds of Stardust de gouden tijden van de Detroit Techno uitgebreid herdacht. Vooral de bijdragen van Colin Lindo (aka Nubian Mindz, met ‘Red Sky’), Terry Brookes (‘Isis3007’) en Yoav B. - een naam om te onthouden- bewijzen dat er tegenwoordig meer goeie Detroit Techno komt uit Europa dan uit Detroit zelf.

Van Mu vind ik zeker niet alles goed maar ‘Paris Hilton’ [Output] is toch wel één van de beste dansplaten van de laatste vijf jaar. En house was maar zelden zo funky als in de Chicken Lips mixen van Plant Life (‘The Last Song’, waarvan ook het origineel een knaller is) [Plant Life]. Ook Ewan Pearson leverde dit jaar één van zijn beste mixen af met zijn instrumentale Italo-remix van Silicone Soul (‘The Poisoner’s Diary’) [Soma].

Voor mij persoonlijk geen vergissing mogelijk: 2005 was een uitstekend jaar voor de dansvloer. Er waren dan ook ontzettend veel goeie compilaties en mix-cd's.