10 op 10 : BFC - Evolution (Fragile, 1990)

Virgo mag dan objectief bekeken de beste ep aller housetijden hebben afgeleverd, met Carl Craig heb ik natuurlijk meer affiniteit. Carl Craig draag je mee, terwijl het bij Virgo meer met open mond staren is naar al dat moois. Niks dan hoekige metalen ritmes op deze ep, maar dat is altijd Craigs specialiteit geweest. Metaal versus soul. De ziel verpakt in industriële ritmes, als harnas tegen al wat de meest innerlijke gedachte wil belagen. Dat was het geval bij zijn eersteling Crack Down en dat is ook op 'Evolution' (dat incidenteel volledig geript is van een neue welle-nummer waarvan de naam me nu niet direct te binnen schiet), het hemelse 'Galaxy' (ritme gesampled van Liaisons Dangereuses), 'Static Friendly' (één van Craigs donkerste techno-excercities én een ode aan Todd Terry) en het intrieste 'It's A Shame' het geval. Deze plaat heb ik in drie exemplaren (één voor te spelen, één voor te bewaren en één voor het mooie label). Niet zonder reden.