Falling
Donderdagavond The Fall gezien. Echt on-ge-loofe-lijks goed was het! Smith was duidelijk nog verder weg dan straalbezopen en naar goede gewoente volkomen onverstaanbaar. Maar dat hoort erbij en is bovendien zeer democratisch. Iedereen kan immers meezingen. De andere vier bandleden (heren op bas, drum en gitaar en een dame op synths) stonden onbeweeglijk als the poor man’s Kraftwerk, maar speelden al even strak als het Wonder van Düsseldorf. Je hoorde bijvoorbeeld waar The Smiths (voor de rockabillykant) en LCD Soundsystem (voor de voordracht en het retestrakke en kristalhelder aan Can verwante oerrockgeluid) hun finale oorsprong hebben. Onvergetelijk! Hierbij decreteren wij dat iedereen minstens één keer in zijn leven een Fallconcert moet bijgewoond hebben. Hoera!
posted by Manic Inventor at 8:32 p.m.
1 Comments:
Ik heb ze in de herst van 1999 gezien in het Leidse LVC en dat was een geheel andere ervaring. Smith was ook ver hen, maar nu ook op een wat agressieve manier. Hij kwam ueberhaupt laat op (tijdens het derde nummer, de band was maar vast begonnen) en hing vooral aan de lampen. Tijdens het optreden kreeg ie ruzie met de bassiste (toen net zijn ex geloof ik) en dat hebben ze verder in de kleedkamer uitgevochten. Ondertussen speelde de rest van de band stoïcijns verder...
Wij stonden gelukkig ergens in het midden van de zaal, want Mr. Smith leek best in staat het publiek in te springen als je hem verkeerd aankeek of een verkeerd shirt aan had oid.
Al met al een tamelijk legendarisch optreden voor mij (ik was toen ook nog niet zo'n ervaren concertbezoeker). :-)
Een reactie posten
<< Home