10 x ToTaaL (weg van)

Wire: Nice Streets Above
Fuck! Dit is harder dan het treffen van DFA 1979, Ministry in hun hoogdagen (zeg rond 'Stigmata' en 'Thieves') en een roedel al drie weken niet gevoerde Duitse Schepers in één hok. Het muzikale equivalent van een stevig pak slaag. Hard man! Pisnijdige en volslagen ongelikte oude beren, wij lusten dat wel.

John Surman: Edges of Illusion
Ambient Jazz op ECM jazzlabel. Staat hier omdat onderstaande 12-inch erop gebaseerd is. Het origineel kan de moeite zijn voor wie een flinke portie emo wel kan verdragen.

Tim Paris: Edges of Corrosion
Remix van Paris blijft het dichtst bij het origineel, is minstens even geniaal onderkoeld als Mandy en Bookashade tesamen en kan pronken met een baslijntje zo fijn, zo fijn! Ook de andere remixen (met een lichte voorsprong voor die van Tekel op die van I:Cube) zijn toppers.

John Leyton: Johnny Remember Me
Ja ja, met Joe Meek mogen ze ons altijd komen lastigvallen. Muziek uit lang vervlogen tijden met überarrangementen. Buddy Holly verzekerde Meek tijdens een spiritistische ontmoeting dat het een nummer één ging worden. Kwam natuurlijk uit.

For Against: Stranded in Greenland
Dit vind ik zo'n vreemd groepje. Hun plaat kwam uit in 1988 - als ik me niet vergis het jaar van Surfer Rosa (en ik vergis me natuurlijk niet!) - en ze klinken verdomme als de Echo & The Bunnymen van Crocodiles, Heaven Up Here en Porcupine met hun hoofd in de shoegaze. Die titel ook!

Eurythmics: Room 101
Ik vind de Eurythmics een van de belangrijkste groepen van de jaren tachtig. Hun soundtrack van 1984 is het ultieme bewijs hoe vooruitstrevend ze wel waren voor die tijd. Bezwerende synthbombast uit een tijdperk dat zulks nog geen mode was. Komt nog bij dat er op deze plaat nog minstens drie andere nummers van hetzelfde formaat staan.

Can: Transcendental Express
Can is natuurlijk de beste rockgroep aller tijden. Weet iedereen ondertussen. Op Unlimited Edition staat ook rotzooi maar dit sublieme stukje ambient uit 1975 is gewoon te goed om waar te zijn.

Broadcast: Black Cat
Het is eraan te horen dat ze nog ooit voor Duophonic, het label waar ook Stereolab wel eens langskomt, hebben opgenomen. Niettemin klinkt deze bastaardzoon van VU, MBV en The Kills ons als heroïne in de oren.

Aardvarck: Cult Copy 1
Nu ook op cd maar was de eerste in de Cult Copy triple vinyl reeks. Pepe Bradock meets Carl Craig somewhere deep in space.

Kelley Polar: Ashamed of Myself
Is dit niet het fijnste popliedje dat je ooit gehoord hebt? Staat er feitelijk iets op die plaat dat minder dan geniaal is? Vragen, niks dan vragen!

Fairmont - Gazebo
Een nieuw hoogtepunt op BC. Ultralichte minimale trance met een sluipende bas. In Berlijn wordt er nu nog vergaderd over een tegenzet.