Onvermijdelijk natuurlijk

Het is zo ver: ik ben verloren.

Ik kan het natuurlijk blijven ontkennen maar de waarheid is dat ik af en toe in mijn leven een flinke dosis sociale theorie blijf nodig hebben. Dus vandaag in de Fnac staan twijfelen tussen Zizeks Interrogating the Real en iets van Baudrillard. Het is uiteindelijk Baudrillard geworden, met een Engelse vertaling (van originele Franse theorie wordt zelfs ik, die, meen ik, toch op een zeer goede kennis van die taal kan bogen, helemaal tuureluurs; op de universiteit heb ik originele teksten van Baudrillard nét niet ritueel verbrand) van Le Système des Objets. Laten we zeggen om op gang te komen want dra moet zelfs de door mij vroeger zo verwenste Lacan er ook aan geloven. Nadat ik deze week al uitgebreid K-punk had uitgecheckt (waar ik trouwens in de archieven een prachtige interpretatie van L'Année Dernière à Marienbad aantrof), gisteren toch ook maar eens besmuikt gaan kijken op Lacan.com. Alsof ik een alter ego betrapte met porno (hoewel de link Lacan-porno achteraf bekeken zo gek nog niet is) . Ook ik kan blijkbaar niet zonder "Frans tuig" en afgeleiden.

Wel mooi overigens die reeks 'Radical Thinkers'. Netjes 10 euro voor een standaardwerkje. Die Zizek was dik 35 euro, dus die slaan we wel eens in als we het ons kunnen permitteren. Trouwens mezelf even dat taalgebruik terug eigen maken. Het was weeral een tijdje geleden.