Minder = Meer

Minder posten wil dat voorlopig zeggen. Waarom? Als je 'gewone' literatuur leest, laten we zeggen divertissement, romans van eender welke soort of gemakkelijk lezende non-fictie, kan je makkelijk tegelijk een plaatje opzetten en lekker voortlezen. Als je je zoals ik op het moment aan het verdiepen bent in (onder andere) Freud, Lacan (Freud! Lacan! Ik hoor mezelf nog hevig vloeken en dure eden zweren), Baudrillard, Zizek, Heidegger, Deleuze, Nietzsche en Sloterdijk (m.a.w. redenering, theorie en intertekstualiteit) lukt dat dus absoluut niet. Waarom ik zo opeens terug in de wetenschappelijke literatuur gevlogen ben kan ik niet volledig verklaren (tenzij door een immer aanwezige dorst naar pure kennis). Maar ik denk dat het vooral komt omdat ik al een tijdje op de grenzen van mijn eigen begrippen- en terminologieapparaten gestoten ben. Niet dat ik door de band veel moeite heb om begrippen en terminologie in een breder kader te duiden (je leert uiteindelijk wel íets op de universiteit), maar een gebrek aan oefening leidt er wel toe dat het steeds moeilijker wordt om die ook te hanteren (en dus mentale notities te maken die moeten leiden tot eigen teksten). Het heeft er ongetwijfeld ook mee te maken dat ik eindelijk eens wil weten welke vormen van denken (buiten het puur instrumentele en praktische) ik nu zelf eigenlijk aanhang. Ik zou bijna zeggen "welke ideologie" maar dat vind ik een nogal gevaarlijk (of beladen) woord.

Zo ben ik al een paar weken ongelooflijk geboeid door wat Zizek allemaal te zeggen heeft maar het is dan onvermijdelijk om je ook in Lacan (wat is dat 'Objet petit a' toch?) en Hegel te verdiepen, anders mis je de helft van de implicaties. Wil je je in Lacan verdiepen dan moet je weer het begrippenapparaat van Freud, Barthes en de Saussure erop nakijken. De Structuralisten brengen dan weer een noodzakelijke basiskennis van Nietzsche, Heidegger en zelfs Spinoza met zich mee. Het is een eeuwigdurende lawine lijkt het wel. En dan zijn we er nog niet want in een later stadium moeten er op zijn minst nog noties van Marx en de Kritische Theorie geïntroduceerd worden.

En dat allemaal omdat ik de Matrix-trilogie nog eens herbekeken heb en daarop OM-C mailde om uitleg. Dat was natuurlijk slechts de aanleiding want de echte reden is natuurlijk dat er een boek in me zit dat er dringend uit moet. Versta uit bovenstaande overigens niet dat het per se een moeilijk boek moet worden, maar het zal hoe dan ook een boek worden met een stevige theoretische basis. Werk voor de boeg dus en minder tijd voor de blog, hoewel die natuurlijk aansluitend ook wel een reflectieplaats kan worden.