Lijnen

Echt járen aan een stuk heb ik regelmatig zwart gereden op de tram. Net nu ik wel een abonnement heb (dankzij de VDAB nog wel, in België is de dienst voor arbeidsvoorziening, als je het een beetje goed aanpakt en miniem coöperatief bent, een vriend ipv een vijand) zijn de zware controles begonnen. Zo werd ik een tijd geleden wel twee keer in één uur gecontroleerd op dezelfde lijn, hetgeen nu toch wel echt van het goede te veel is.

Vandaag was het dus weer van dat. De tram was na controle nog amper voor de helft gevuld. Wel zo handig. Kan ik ook eens zitten, want mijn lijn (nr. 3) is per toeval de lijn die naar het Sportpaleis voert, waar het verzamelde gepeupel zich gaat overgeven aan Bier und Schnapps op de tonen van Night of the Proms en Clouseau. Ik kan dus zelden mijn zitvlak te rusten zetten. Bovendien spreken die mensen met afschuwelijke accenten, gaan ze, in de foute veronderstelling dat ze in avondkledij gehuld zijn, gekleed als dorpscafépooiers en tavernehoeren, en willen ze per se allemaal de grappigste zijn op de tram, waardoor je heel de tijd geplaagd wordt door homerisch gelach dat zelfs je walkman overstemt.

Mooi ook dat je dan ziet dat mensen allerlei uitvluchten beginnen te zoeken en zich zelfs - als ze wat breder van borstkas zijn - agressief beginnen te gedragen tegen de controleurs en de begeleidende politie, terwijl het natuurlijk eenvoudig is: je hebt een biljet of niet.