In heaven everything is fine

Een beetje overslagen dit jaar maar nog net op tijd gevonden. Een ronduit hemelse plaat die hij feitelijk al van in het begin, toen hij platen uitbracht op Dave Angels Rotation, in zich had. Helemaal in de lijn van de Detroit-IDM-as knutselt Watson er lustig op los om tijdloze, soms ambiente, soms dansbare maar altijd breekbaar-prachtige miniatuurtjes op je los te laten.

Ook het verlate besef dat dit niet zozeer een terug-grijpen is naar de pioniersjaren van de vroege jaren '90, maar wel een aan-grijpen van de mogelijkheden die de IDM-stijl na al die jaren nog steeds biedt. Techno niet als rotsvast en onwrikbaar ideaal waarvan het vermeende hoogtepunt achter ons zou liggen, maar als een gastvrije deur naar utopisch futurisme, de landschappen van de hoop.