Back from the dead

Na een absolute rotmaand die bol stond van de dysthymie, de bijna-dood-ervaring van mijn moeder, het nu toch wel heel zichtbaar wordende achteruitgaan van mijn grootmoeder en nog andere familiale rotzooi (waar ik het hier liever niet over heb omdat ik anders weer veel te boos word, terwijl ik vandaag, dankzij de goede zorgen van een stel oude vrienden (dankjewel H. en K.), net een soort sereniteit heb teruggevonden) eindelijk de machine opnieuw draaiende gekregen.

De afgelopen dagen er toch weer een stuk of zeven recensies uitgeperst, zonet mijn long overdue Adult.-interview eindelijk uitgeschreven en daarstraks in een kleine twee uur mijn voordracht voor de KindaMuzik-workshop van zaterdag ineen geflanst. Een mooi verhaal, dat laatste, denk ik, ik word nog een expert op het betreffende gebied, als ik niet oplet. En van al dat nadenken, uitwerken, samenvatten, structureren en uittypen word je dus op een of andere rare manier bijna high. Noem het beroepsbevrediging (in die zin dat het nog steeds een beroep is waar ik geen harde pecunia voor terugkrijg, maar wel veel respect en vriendschap, hetgeen feitelijk veel belangrijker is). Mooi zo, want dat was veel te lang geleden. Back to business! Life sucks but I suck harder.

En nu verder onder de wol met mijn herlezing van Gibsons Pattern Recognition.

[zijn boeken worden elke keer dat ik ze herlees beter. zonder twijfel - net voor dick en houellebecq - mijn favoriete schrijver. als ik neuromancer (new romancer?) niet één keer per jaar lees, moet er wel iets loos zijn.]