And the Burnt fries on, deel 2: Nine Horses

Ok, David Sylvian mag dan één van de grootsten zijn, hij slaagt er toch maar in om me weer eens te verbazen. Snow Borne Sorrow kan makkelijk met meesterwerken als Gone to Earth, Dead Bees on a Cake en Secrets of the Beehive wedijveren. Ondanks de zonder twijfel grote muzikale inbreng van Stina, Friedman, Sakamoto, Arve Henriksen van Supersilent et les autres is dit voor mij een echte Sylvian-plaat. De jazzy melancholie, de rurale soul, de breekbare maar tastbare magie en ga zo nog maar een tijdje door met de superlatieven. Eén van de platen van het jaar.