Maar 24 uur in een dag en ik moet nog slapen

Eens te meer moet ik mijn schrijfactiviteiten - KM-gewijs dan toch - op een lager pitje gaan zetten. Bevallen doet me dat niet maar ja, er zijn maar 24 uren in één dag en ik slaap al zo weinig mogelijk om toch maar zoveel mogelijk te kunnen schrijven. En dan heb ik nog zelfs geen dagjob, iets dat zo snel mogelijk in orde gebracht zou moeten worden. Als die job geen schrijven als onderdeel heeft - en laten we eerlijk met onszelf zijn, die kans is gering want de schrijfjobs, zeker over interessante dingen, zijn sowieso beperkt en in hoge mate afhankelijk van wie men kent - dan ga ik nog minder tijd hebben om te schrijven en dat bevalt me nog veel minder.

Een andere oplossing is natuurlijk om de gebruikte energie wat gedisciplineerder en wat gerichter te gaan aanwenden, hetgeen dan weer zou betekenen dat je helemaal geen leven meer hebt naast je job en je hobby waar je een job van wil maken. Hoe dan ook, zoals het nu gaat is het ook niet goed.

God, wat ben ik soms jaloers op Guuz en Theo!