All Time Top

Vroeger deed ik het vaker, een lijstje opstellen van mijn favoriete platen aller tijden. Ik heb het hier dan over mijn favoriete electronische platen, en dat betekent ook ineens nummers, want albums bestonden gewoon nog niet in die tijd. Ik vind van mezelf dat ik vrij vooruitstrevend ben qua toelaten van nieuwe stijlen (dwz dat ik meega met mijn tijd), maar als ik dit lijstje maak, blijkt wel keer op keer dat de platen die ik 5 of 10 jaar geleden de beste vond, nu nog steeds mijn favorieten zijn. Ik maak geen aanspraak op enige originaliteit. Vele anderen zullen deze nummers ook onder hun klassiekers rangschikken. Progressief zoveel je wil, maar als het op mijn eeuwige favorieten aankomt ben ik best wel heel conservatief. De meest recente plaat dateert uit 1994, dan weet je het wel.

Dit zijn gewoon de platen die ik opleg als alle nieuwigheid me gaat vervelen en ik wil teruggrijpen naar mijn wortels. Ja, mijn wortels, want ik was 12 jaar toen ik mijn eerste house 12-inch kocht (dat was Master C & J's 'When You Hold Me', op Trax, in 1986) in USA Import, mezelf een weg banend tussen de dj's van Boccaccio en La Rocca, terwijl ik nog niet eens groot genoeg was om tot aan de draaitafels te komen. Niet dat ik daarmee wil opscheppen. Ik wil er gewoon mee aangeven dat, terwijl voor anderen het liedje het begin van alles is, ik al heel vroeg naar experiment en abstractie neigde. Ik vind Joy Division en The Smiths fantastisch maar bij mij kwamen ze pas twee tot drie jaar later na Model 500, Cybotron en Derrick May. Vandaar dat ik ook nooit in elpees of cd's denk maar wel in maxi's (zo noemden we dat heel heel vroeger) ofte 12-inches. Ook leuk om weten: een Amerikaanse 'maxi' kostte vroeger 360 frank (ca. 9 euro). Nu is dat al 12 tot 13 euro (als je geluk hebt). Spijtig genoeg ben ik altijd verslaafd geweest aan Amerikaanse house en techno, dus dat heeft me al een huis gekost ondertussen.

Maar genoeg nostalgisch geluld: De lijst, zonder enige rangschikking en met een klein woordje uitleg bij elk nummer.

Master C&J - Face It (State Street, 1987)
Een van dé houseklassiekers. Met een mooie tekst over eenzaamheid en verlies van liefde. Fantastische baslijn ook. Minimaal maar beresterk. Toen al. De Dub Hit is de mix die je moet hebben. Trouwens onvindbaar als de pest. Heb hem sinds 1987 niet meer gezien. Logisch: wie deze plaat verkoopt is gek.

Virgo - Free Yourself (Trax, 1986)
Ongelooflijk mooi nummer, een soort proto-trance. Geproduceerd door Marshall Jefferson én Adonis. Carl Craig samplede dit voor zijn 'Science Fiction'.

BFC - Galaxy (Fragile, 1990)
Van Carl Craigs tweede plaat. Jarenlang mijn favoriete nummer. Gebaseerd op een sample van Liaisons Dangereuses. Zoals elk nummer van Craig jaren vooruit op zijn tijd.

Rhythim Is Rhythim - Strings of Life (Transmat, 1987)
Wat kan ik hier nu nog over zeggen? Dit nummer staat voor alles wat techno is. Wie die pianoloop hoort en geen kippenvel krijgt is geen mens van vlees en bloed. Op dit nummer heb ik mijn eerste dansstapjes gedaan. Op mijn slaapkamer uiteraard want een discotheek mocht ik toen nog niet binnen.

Model 500 - No UFO's (Metroplex, 1985)
Het nummer waar het allemaal mee begonnen is. Dit is het begin van Detroit Techno. Klinkt vandaag nog steeds futuristisch. They say there is no hope / They say no ufo's / But keep your head up high / Maybe you'll see them fly. Juan is the Teacher. Vergeet dat nooit, zelfs niet na alle malle onzin die hij later heeft uitgebracht.

Psyche - From Beyond (Transmat, 1989)
De plaat die ik meeneem naar mijn onbewoond eiland. Van Craig's eerste plaat. Wat een revolutie deze plaat betekent heeft is gewoon niet in te schatten. Geniaal van de eerste tot de laatste noot. De climax van de melodie is één van de meest ongrijpbare stukjes schoonheid ooit. Zelfs nu nog kan alleen Carl Craig zulke emotionele impact veroorzaken.

Lil Louis - The Original Video Clash (Dance Mania, 1988)
Nee, Tyree's 'Videocrash' is van een jaar later. En dit is ook gewoon veel beter. Was toen de hardste plaat die ik ooit had gehoord. Ik word dit nummer nooit moe, zelfs niet nadat het binnenkort zijn miljoenste sample-verjaardag viert. Favoriet van Matthew Herbert en DJ Sneak.

Mr Fingers - Can You Feel It (Trax, 1986)
Zonder Larry Heard geen house, geen Detroit Techno. Zonder Larry Heard geen gevoel. Zonder twijfel hét beste house nummer aller tijden. Als je dit niet goed vindt is de kans erg klein dat wij vrienden gaan worden.

Model 500 - Nightdrive thru Babylon (Metroplex, 1985)
Cybotron was eerst maar dit is toch echt wel de eerste echte hardcore electrotrack. Zonder 'Nightdrive' geen Underground Resistance. Wat zeggen we dan? Time! Space! Transmat!

Underground Resistance - The Final Frontier (Underground Resistance, 1991)
Het meesterwerk van Mad Mike. Donkere en dramatische acidsymfonie zonder weerga. De schijf om mee op ruimtereis te vertrekken. Banks heeft hierna nog veel betere dingen gemaakt maar dit is gewoon het nummer waar hij altijd weer op terugvalt, zijn startpunt.

Reese - Just Another Chance (Incognito, 1988)
Kevin Saunderson in lover's mood. Ik denk zelfs dat het het enige nummer is dat hij zelf ooit heeft gezongen. Bevat als eerste van zijn platen die typische Reese-zoombas. Met dat zalige fluitend melodietje.

Reese - Powerbass (Incognito, 1990)
De titel zegt het al: zowat de zwaarste subbas die je ooit gehoord hebt. Futuristische electro/techno met daarover een betoverende sirenenzang. Bevat ook de beste breakdown-climax die ik ooit gehoord heb. Misschien wel mijn dierbaarste vinylbezit. Want ik heb hem op white label.

Paris Grey - Don't Lead Me (Westside Mix) (Future Sound, 1993)
Terry Baldwin heeft niet meer dan een drumtrack en wat strings nodig om één van de meest elegante en diepe housetracks ooit te maken.

Fingers Inc - Mystery of Love (Instrumental) (Dj International, 1985)
De eerste houseplaat die ik ooit gehoord heb. Toen begon ik ineens te vermoeden dat er andere muziek was dan de hitparade.

Model 500 - Off to Battle (Metroplex, 1987)
Alleen die titel al! Ongelooflijk sterk electro-techno nummer.

Rhythim Is Rhythim - It Is What It Is (Transmat, 1988)
Misschien wel Derricks beste. Bevat geluiden die je voordien nooit uit een synth kreeg. De titel is misschien wel het ultieme statement over wat techno nu juist is. Rillingen over mijn rug als dit onder de naald komt. Sexmuziek, zoals alles van Derrick trouwens. Nu ja, alles: hij heeft in totaal amper 15 echte nummers gemaakt. Maar wat voor een 15.

Risque 3 - Essence of a Dream (Stride, 1987)
K-Alexi wordt vaak vergeten als het rijtje klassieke houseproducers wordt afgegaan. Every night I'm drawn to you / Like a moth drawn to a flame / Oh girl I can't resist / Your love runs deep inside my veins / I need to stay awake / A thousand times I must have tried / But you have control more than I want to realize / Oh baby do it for me. Pure Sex gewoon. En dan dat baslijntje. Fenomenaal. En één jaar voordat er nog maar sprake was van Blake Baxter.

Carl Craig With Sarah Gregory - Wrap Me In Its Arms (Retroactive, 1991)
Nooit zou er iemand nog aanspraak mogen maken op de term 'revolutionair genie' na deze plaat. Dit is een geen nummer, dit is een symfonie. Dit is bigger than life. Dit kan alleen uit Carl Craigs brein komen.

69 - Ladies and Gentlemen (Planet E, 1991)
Het eerste nummer van 69. Bedenk effe dat 'From Beyond', 'Galaxy', 'Wrap Me in Its Arms' en dit nummer binnen de twee jaar zijn gemaakt en je beseft dat Carl Craig na al die jaren nog altijd geen concurrentie heeft. 69 was toen revolutionair en als je er nu naar luistert is het dat nog. Luister naar die ritmes, die percussie, dat bruggetje, die monsterbas. Ik weet nog dat toen ik het voor de eerste keer hoorde ik dacht dat het feitelijk drie nummers waren. Is ook het eerste - en volgens mij nog steeds beste - voorbeeld van hoe Craig met schijnbaar tegenstrijdige ritmische en melodische elementen dansbare muziek kan maken. Van het overigens geheel fantastische 4 Jazz Funk Classics.

Phylyps - Trak II (Basic Channel, 1994)
Het eerste nummer dat elementen van dub en minimale techno tot de perfectie samenbracht. Er gebeurt 10 minuten schijnbaar niets en toch is dit één van de meest dansbare nummers aller tijden. Genialer dan geniaal en toch zo eenvoudig.

Ik denk dat ik hier maar eens een mixje van ga maken.