Twee dingen

Wat ik waarschijnlijk bedoelde, denk ik, met onderstaande kruistocht jegens de column, is dat er maar bitter weinig schrijvers zijn die de gewone dagelijkse sleur pakkend in een literaire vorm kunnen vatten.

En om mezelf maar even te overtuigen, heb ik vannacht (slapen onder een dak bij plus minus 30° is onmogelijk) Perecs La Vie Mode d'Emploi maar opnieuw even ter hand genomen. Het blijft één van de beste boeken die ik ooit gelezen heb, één dat ik iedereen aanraden kan. Perec is trouwens de man die ooit een boek schreef zonder één enkele keer de "e" te gebruiken. (La Disparition, een boek dat je dus alleen maar in de originele taal kan lezen, hetgeen ik overigens al een paar keer heb geprobeerd, maar een boek zonder e's lezen betekent tevens op elke bladzijde het woordenboek moeten raadplegen.) Om daarna doodleuk in zijn volgende boek, Les Revenents, alleen maar de "e" te gebruiken (dwz zonder enige andere klinker). Hij is trouwens ook de bedenker van het langste palindroom ooit in de Franse taal. A man apart, kortom. En natuurlijk dood.

In ieder geval, prachtig boek dat laat zien, dat het gewone leven nooit zomaar gewoon is. Zelden was 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg' zo van toepassing op een boek. Hij beschrijft er de nooit gekunstelde, maar altijd geloofwaardige levensverhalen, altijd vriendelijk ironisch, soms komisch, soms doodernstig, van alle inwoners (99 hoofdstukken) van één groot appartementsblok in Parijs. Ook handig: het is zo'n boek waarin je kan bladeren. Omdat de hoofdstukken nooit te lang zijn, kan je in principe echt overal beginnen. Er zijn wel voortdurend verwijzingen naar andere personages, maar die maken je alleen maar benieuwder om de rest van het boek te lezen. Van achter in het boek vind je trouwens een twee registers, waarin je , zij het chronologisch, zij het op naam, de namen van de bewoners kan opzoeken. Er is ook nog een register waarin hij alle anekdotes die in het boek verwerkt zijn, opgezocht kunnen worden. Typisch zo'n Frans, alomvattend, encyclopaedisch werk dat echter desondanks (in tegenstelling tot Proust) nooit verveelt.