Seesselberg - Synthetik 1 (1973)

Verbazend wat er soms uit de stoffige kast van de geschiedenis komt gerold. De geluiden die Carl Craig laatst op zijn 'Experimento 'deed weerklinken, shiftshaping noises creating scapeshifting landshapes, maar dan uit 1973. Nu is het niet verbazend dat je zulke kosmische geluiden aantreft enkele jaren na de eerste stukken van Kraftwerk en Cluster maar dit is toch wel heel erg zijn tijd vooruit. Je zou een parallel kunnen trekken met Silver Apples maar feitelijk zijn er geen songs, het blijft heel abstract, zelfs voor die tijd. Korte stukjes akelige ambient (denk Terminator 1), soms dan weer pure drones en electronisch minimalisme (denk John Carpenter of Tangerine Dream) en verder al het schichtige leven dat zich in de machine verbergt (denk 'On the Run' van Pink Floyd - ook uit 1973 - of Zuckerzeit van Cluster), met enkele schimmige ethnische referenties ver op de achtergrond. Heel nachtelijk van structuur maar tegelijk puur geluidsplezier om de zonsondergang mee toon te zetten. Sublieme geluidsarchitectuur.