Retro 2

Ik moet nu haast wel als een oude zeur beginnen klinken maar ik was gisteren bij mijn goede vriend D. en daar stond een Essential Mix op van The Future Sound Of London (uit 1995 of zo denk ik). En dan merk je dus echt wel het grote verschil tussen de dansmuziek van de jaren negentig en die van nu. De jaren negentig lieten veel meer toe, er was voortdurend frictie, de wil om iets te doen, of dat nu in de oren van de luisteraar als aangenaam overkwam of niet, die volgde later wel als hij het begrepen had. Ze waren toen ook gewoon veel eclectischer. Ze zeggen nu wel dat ze eclectisch zijn maar ik hoor persoonlijk weinig verschil tussen een plaat van Kompakt, één van Tiefschwarz of één van Black Strobe. Ze lijken wel allemaal met dezelfde machine gemaakt. Altijd diezelfde opbouw, altijd die typische breakdown, altijd die vette bas, maar NO FUCKIN' FEELIN' AT ALL, al was het maar dat je je eraan stoorde. Stoor ik mij aan de nieuwe Tiefschwarz? Nee: hij verveelt me gewoon. Stoor ik mij aan de nieuwe Front 242 rip-off van Black Strobe? Nee, ik zet gewoon 'Headhunter' of 'No Shuffle' nog eens op, want die klinken tenminste alsof ze kloten aan hun lijf hebben. Het probleem van de gemiddelde electronische producent tegenwoordig is gewoon dat hij zo graag door iedereen liefgehad wil worden, hij anticipeert blijkbaar tijdens de productie al de reactie van de luisteraar en danser. Mainstream is op enkele uitzonderingen na de dood van alle creativiteit.