1974

Ik weet dat Hemingwoid ook al met iets gelijksoortigs bezig is maar toch dringt het zich op: een blog (of rubriek op deze blog) over de platen die in mijn geboortejaar zijn uitgekomen of opgenomen. Ik merk namelijk dat ik op slsk vaak net die platen van een artiest selecteer waar 1974 in de foldernaam vermeld staat. Bovendien ben ik zo één van die mensen die gelooft in allerlei schimmige en onduidelijke kosmische verbondenheden (Ik ben ook een verwoed I Ching'er en horoscooplezer). En dan wil ik gewoon weten welke muziek het levenslicht zag in het jaar dat zo'n absolute muzikale obsédé als ikzelf ter wereld kwam.

Het doet me overigens meteen aan één van de leukste anekdotes uit mijn kleutertijd denken. Op één of andere manier was ik in mijn vroegste kindertijd het soort kind dat wou ontsnappen of dingen wou laten ontsnappen. Zo heb ik ooit met mijn kinderwagen op mijn rug over de stranddijk rondgekropen. Idem met mijn matras overigens. Ik was dan wel vastgebonden aan het ding, uit dat bed zou en moest ik. Geen hindernissen konden me blijkbaar tegenhouden om ergens uit te geraken.

Gerelateerd daarmee moest ik ook altijd dingen ergens uit halen. Zo heb ik ooit in de keuken van het appartement waar we woonden ooit een doos Dash gevonden. Die moest open natuurlijk en voordat iemand het ook maar in de gaten had was heel de keuken bedolven onder de inhoud van een Dash 5-Literdoos. Omdat mijn moeder als stewardess elke week in New York zat bracht ze ook veel platen vandaar mee en mijn ouders hadden dus een vrij grote platencollectie. De juiste omstandigheden zou ik nog eens na willen vragen maar het komt er in elk geval op neer dat ik op een bepaalde dag lang genoeg alleen gelaten werd om bijna alle platen die ik op mijn beperkte lichaamshoogte tegenkwam uit de hoes te halen en al het naakte vinyl op één grote stapel te gooien. The Horror, The Horror!

Ik heb al geprobeerd me zulk een toestand voor te stellen als ik zelf ooit kinderen heb en heb alvast besloten om mezelf tegen die tijd een kastensysteem aan te schaffen waar kleuters en kleine kinderen niet direct aankunnen. Maar ja, zoiets is natuurlijk een maat voor niets want als dat kind ook maar een klein beetje op mij lijkt (God behoede hem of haar!) zal het wel een manier vinden om daaraan te verhelpen. Humans are resourcefull beings, I guess. En laat ik het maar toegeven: feitelijk zou zelfs ik dan een beetje trots zijn. Maar die Detroit Techno gaat toch alvast op de bovenste plank, dat kan ik verzekeren!