Dreams never end

De laatste tijd worden mijn dromen alsmaar exacter en filmischer. Het zijn haast scenario's, literaire half-fabrikaten bijna, die louter nog opgeschreven moeten worden. Vannacht kwamen realiteit en fictie op zo'n abnormaal mooie manier samen dat ik de droom bijna helemaal heb uitgeschreven, in de hoop hem ooit nog eens tot een verhaal te verwerken. De afgrijselijke angst en daarmee gepaard gaande zweetaanvallen bij het wakker worden neem ik er dan maar bij. Leuk detail: Ook Omars vrouwelijke trio à la Lynch (in dit geval een moeder en twee dochters) kwam er in voor. En een lief klein wit poesje, dat mij naar de oplossing van het raadsel leidde. Wat Freud ervan vindt zal me eerlijk gezegd worst wezen. Ik wou dat ik elke nacht zulke krachtige dromen beleefde.