RIP da volgaBabe (mei 2000- februari 2005)

Nadat ik mijn pseudoniem tijdelijk naar de eeuwigheid had verwezen en daarna weer had opgenomen (ik kan een vrouw namelijk niets weigeren, zeker niet als ze blijft zeuren), heb ik nu, hier, vandaag, zo-even besloten om mijn vrouwelijke ik - nu echt voor goed - te begraven. Men zou kunnen denken dat ik het enkel doe om de romantische aanzoeken van gefrustreerde mannelijke nerds die eindelijk dachten eens een vrouwelijke muzieknerd te mogen ontmoeten voor eens en altijd het zwijgen op te leggen (ok, dat is een van de redenen), maar ik doe het toch vooral omdat het wel eens tijd wordt om me niet langer te verstoppen achter een schuilnaam. Bovendien is mijn echte naam al cool genoeg. Dit was haar eerste artikel en dit haar allerlaatste. Ik hoop alvast dat ik even productief ben als zij dat in die vijf jaar geweest is. De babe heeft mooi dienst gedaan maar haar rijk is nu echt uit. Zij ruste in vrede. En nu ga ik even een klein traantje wegpinken als u mij zulks toestaat.