Me & The Dutchies
Ik schijn een uitzondering te zijn in Vlaanderen. Ik communiceer op mijn blog namelijk bijna alleen met Nederlanders. Ik heb deze blog nu al bijna 5 maanden (ok, is niet zo heel lang maar toch) en ik denk dat ik werkelijk nog NOOIT een commentaar heb gekregen van een Vlaming (buiten Nath/Stevie dan). Mijn Vlaamse vrienden blijken nu eenmaal geen bloglezers te zijn, maar ook daarbuiten (je krijgt immers op je blog wel eens commentaar van mensen van wie je nog nooit gehoord hebt) zijn het steeds Nederlanders die op mijn posts reageren. Hoogstwaarschijnlijk is dit natuurlijk een gevolg van het tweedelige feit dat ik diep in KindaMuzik ingewerkt zit en haast ook alleen Nederlandse blogs lees. Maar toch blijf ik het vreemd vinden. Waarom?
Omdat de meeste Vlamingen, heb ik al gemerkt, Nederlanders gewoonweg haten (en ik denk niet dat ik overdrijf door dit te stellen). Vlamingen zijn namelijk zo'n volkje. Ze verwelkomen Nederlanders (en dat geldt trouwens voor zowat elk ander volk evenzeer) graag als ze in Antwerpen/Vlaanderen/België hun geld komen uitgeven maar van het moment dat diezelfde Nederlanders hun rug niet meer dan twee seconden gedraaid hebben hebben ze het al snel weer over die vuile 'ollanders. Ik vind dit nog vreemder als je beseft hoeveel Nederlanders de oversteek naar Vlaanderen hebben gemaakt om zich aldaar te vestigen vanwege de lagere belastingsvoeten én omdat die Vlamingen zoveel gezelliger zijn. Ook hier weer dezelfde hypocriete reflex bij de gemiddelde Vlaming: hij is zelf de eerste om de belastingen zoveel mogelijk te ontduiken maar als een Nederlander hetzelfde doet blijft hij hoe dan ook een voor de Vlaming volksvreemd element. Toch vreemd als je bedenkt dat onze broeders van boven de Moerdijk wegens de taal alleen al zowat het dichtst bij ons liggen. Als ik naar de 10 Days Off ga of naar Petrol geraak ik vaak nog eerder aan de praat met de eerste de beste Nederlander dan dat ik contact leg met een Vlaming.
Hoewel je natuurlijk de cliché historische oorzaken hiervoor nog eens zou kunnen aanhalen, blijf ik het eerlijk gezegd heel vreemd vinden. Voornamelijk natuurlijk omdat ik sinds ik voor KM ben beginnen schrijven de Nederlanders gewoon heel hard ben beginnen appreciëren (twee van mijn beste vrienden in Antwerpen zijn dan ook Nederlanders), veel harder dan dat ik de gemiddelde Vlaming kan appreciëren. Laat ik een aantal redenen opsommen.
1. Ik hou van het Nederlands als taal. Ze is veel expansiever, laat veel meer invloeden toe en het klinkt ook gewoon veel beter. Zozeer zelfs dat ik bij mezelf bemerk dat ik in mijn schrijfsels als vanzelf veel typisch Nederlandse uitdrukkingen ben beginnen gebruiken. En die evolutie neemt zelfs nog toe. Als ik al een Nederlandstalig boek lees is het ook meestal geschreven door een Nederlander.
2. Ik hou van die branie, dat ongelooflijke lef dat de Nederlanders tentoonspreiden, veel meer dan van die verdorde, beperkte, zelfs regelmatig geborneerde mind-set van de Vlaming die schijnbaar enkel in zijn eigen navel en kerktoren geïnteresseerd is. Ze zijn ook veel directer en je weet meteen wat je eraan hebt, in tegenstelling tot de Vlaming, die meer van het fluisterende, geniepige type is. Als ik ergens in Vlaanderen ook nog maar vermeld dat ik graag en vaak in Nederland uitga, bekijken ze me alsof ik zonet de dochter des huizes heb verkracht.
3. Op één of andere manier zijn Nederlanders, hoewel ze vaak stoer en cool doen, veel hartelijker en vrijgeviger dan de gemiddelde Vlaming, die nochtans door diezelfde Nederlanders als gezellig wordt ervaren. Ik vind de gemiddelde Vlaming helemaal niet gezellig. Maar ik ben dan ook een Antwerpenaar, een mensensoort die in Vlaanderen door andere Vlamingen met groot wantrouwen en soms zelfs angst bekeken wordt (ik heb een tijdje in Gent gewoond en ik weet waarover ik spreek), zodanig zelfs dat we de Nederlanders van Vlaanderen genoemd worden. Antwerpenaren praten, net als Nederlanders, nu eenmaal wat luider en meer geprononceerd en zijn niet zo bevreesd om hun mening te geven. De gemiddelde Vlaming is van karakter immers nog geslotener dan een high-security bankkluis die in beton gegoten is en vervolgens 30 meter onder de grond is begraven. Vandaar ook dat ik tegen één van mijn beste vrienden die een Nederlander is en zichzelf als eerder gesloten beschouwt ooit moest aangeven dat een gesloten Nederlander nog altijd veel extraverter is dan een extraverte Vlaming (soms vraag ik me af of dat wel bestaat, een extraverte Vlaming).
Leid hier nu niet uit af dat ik een Nederlanderneuker of zoiets zou zijn. Ik kan ook best wel wat dingen bedenken die me ergeren aan Nederlanders en vind dat het daar de laatste tijd op socio-politiek vlak zelfs nog iets erger de spuigaten uitloopt dan bij ons. Maar zou er een volk bestaan op deze wereld waar je je af en toe niet aan ergert? Nee dus.
U vraagt zich af: leidt dit ergens heen? Niet echt maar het moest me gewoon even van het hart.
Omdat de meeste Vlamingen, heb ik al gemerkt, Nederlanders gewoonweg haten (en ik denk niet dat ik overdrijf door dit te stellen). Vlamingen zijn namelijk zo'n volkje. Ze verwelkomen Nederlanders (en dat geldt trouwens voor zowat elk ander volk evenzeer) graag als ze in Antwerpen/Vlaanderen/België hun geld komen uitgeven maar van het moment dat diezelfde Nederlanders hun rug niet meer dan twee seconden gedraaid hebben hebben ze het al snel weer over die vuile 'ollanders. Ik vind dit nog vreemder als je beseft hoeveel Nederlanders de oversteek naar Vlaanderen hebben gemaakt om zich aldaar te vestigen vanwege de lagere belastingsvoeten én omdat die Vlamingen zoveel gezelliger zijn. Ook hier weer dezelfde hypocriete reflex bij de gemiddelde Vlaming: hij is zelf de eerste om de belastingen zoveel mogelijk te ontduiken maar als een Nederlander hetzelfde doet blijft hij hoe dan ook een voor de Vlaming volksvreemd element. Toch vreemd als je bedenkt dat onze broeders van boven de Moerdijk wegens de taal alleen al zowat het dichtst bij ons liggen. Als ik naar de 10 Days Off ga of naar Petrol geraak ik vaak nog eerder aan de praat met de eerste de beste Nederlander dan dat ik contact leg met een Vlaming.
Hoewel je natuurlijk de cliché historische oorzaken hiervoor nog eens zou kunnen aanhalen, blijf ik het eerlijk gezegd heel vreemd vinden. Voornamelijk natuurlijk omdat ik sinds ik voor KM ben beginnen schrijven de Nederlanders gewoon heel hard ben beginnen appreciëren (twee van mijn beste vrienden in Antwerpen zijn dan ook Nederlanders), veel harder dan dat ik de gemiddelde Vlaming kan appreciëren. Laat ik een aantal redenen opsommen.
1. Ik hou van het Nederlands als taal. Ze is veel expansiever, laat veel meer invloeden toe en het klinkt ook gewoon veel beter. Zozeer zelfs dat ik bij mezelf bemerk dat ik in mijn schrijfsels als vanzelf veel typisch Nederlandse uitdrukkingen ben beginnen gebruiken. En die evolutie neemt zelfs nog toe. Als ik al een Nederlandstalig boek lees is het ook meestal geschreven door een Nederlander.
2. Ik hou van die branie, dat ongelooflijke lef dat de Nederlanders tentoonspreiden, veel meer dan van die verdorde, beperkte, zelfs regelmatig geborneerde mind-set van de Vlaming die schijnbaar enkel in zijn eigen navel en kerktoren geïnteresseerd is. Ze zijn ook veel directer en je weet meteen wat je eraan hebt, in tegenstelling tot de Vlaming, die meer van het fluisterende, geniepige type is. Als ik ergens in Vlaanderen ook nog maar vermeld dat ik graag en vaak in Nederland uitga, bekijken ze me alsof ik zonet de dochter des huizes heb verkracht.
3. Op één of andere manier zijn Nederlanders, hoewel ze vaak stoer en cool doen, veel hartelijker en vrijgeviger dan de gemiddelde Vlaming, die nochtans door diezelfde Nederlanders als gezellig wordt ervaren. Ik vind de gemiddelde Vlaming helemaal niet gezellig. Maar ik ben dan ook een Antwerpenaar, een mensensoort die in Vlaanderen door andere Vlamingen met groot wantrouwen en soms zelfs angst bekeken wordt (ik heb een tijdje in Gent gewoond en ik weet waarover ik spreek), zodanig zelfs dat we de Nederlanders van Vlaanderen genoemd worden. Antwerpenaren praten, net als Nederlanders, nu eenmaal wat luider en meer geprononceerd en zijn niet zo bevreesd om hun mening te geven. De gemiddelde Vlaming is van karakter immers nog geslotener dan een high-security bankkluis die in beton gegoten is en vervolgens 30 meter onder de grond is begraven. Vandaar ook dat ik tegen één van mijn beste vrienden die een Nederlander is en zichzelf als eerder gesloten beschouwt ooit moest aangeven dat een gesloten Nederlander nog altijd veel extraverter is dan een extraverte Vlaming (soms vraag ik me af of dat wel bestaat, een extraverte Vlaming).
Leid hier nu niet uit af dat ik een Nederlanderneuker of zoiets zou zijn. Ik kan ook best wel wat dingen bedenken die me ergeren aan Nederlanders en vind dat het daar de laatste tijd op socio-politiek vlak zelfs nog iets erger de spuigaten uitloopt dan bij ons. Maar zou er een volk bestaan op deze wereld waar je je af en toe niet aan ergert? Nee dus.
U vraagt zich af: leidt dit ergens heen? Niet echt maar het moest me gewoon even van het hart.
posted by Manic Inventor at 7:26 p.m.
1 Comments:
Hey Vincent,
geen reacties was vanwege geen blogger-account - je hebt dus eveneens vlaamse lezers !
En volgens mij bestaan er wel extraverte vlamingen ...
Een reactie posten
<< Home