Dubito ergo blog

Ik zit deze week al een heel tijdje na te denken over de verdere bestemming van mijn blog. Niet dat ik nooit persoonlijk word, maar over het algemeen slaag ik erin om het geheel vrij zakelijk te houden (dwz dat ik voornamelijk oordelen uitschrijf over muziek, film, literatuur, filosofie etc, die dan naar gelang de lengte ook nog van de korte gedachte tot een volledige recensie of kort essay kan variëren, laten we zeggen journalisme maar dan breed opgevat, hetgeen de meeste blogs uiteindelijk toch zijn). Ik weet nog toen ik het blog-fenomeen voor het eerst ontdekte dat er zich toen ook al die dichotomie aftekende. Langs de ene kant de refererende en oordelende blog (Stevie Nixed, de eerste blog die ik ooit regelmatig ben beginnen lezen), langs de andere de meer persoonlijke, soms angstwekkend zelfrevelerende blog (Lubacov). Ik herinner me nog dat ik tegen een vriendin van me zei dat ik vooral die laatste vorm nooit zelf zou kunnen opbrengen, omdat ik het een beetje te exhibitionistisch vond.

Nu ben ik de laatste tijd een beetje aan het twijfelen geslagen. Ik ben op het moment wel heel erg geneigd om tot de laatste vorm over te gaan. Maar dan heb ik weer zoiets van: schrijf dan liever een boek. Langs de andere kant: als je erin slaagt om een boek uitgegeven te krijgen, kan ook iedereen het lezen, dus veel verschil zou dat in principe niet kunnen maken. Ook is er de gedachte: start dan nog een nieuwe blog. Maar dat zou dan weer een zekere blog-wildgroei impliceren (ik heb er nu al twee die ik regelmatig moet zien te voeden). Het zou ook weer betekenen dat je je persoonlijkheid weer eens zou gaan compartimenteren, een proces waaraan ik enkele dagen geleden met het ten grave dragen van da volgaBabe expliciet een halt wou toeroepen. Want ik vind dat compartimenteren altijd een zekere mate van zelfontkenning oproept. Mensen die onder een schuilnaam schrijven moeten feitelijk toch wel een klein beetje (al is het maar een ietsiepietsie) schizofreen zijn in die zin dat ze een persona creëren om over hun 'echte' persoonlijkheid te leggen, een soort maskeren als het ware.

In ieder geval ging er een vlam in me branden toen ik dit las. Zoiets van: zou ik dat ook op kunnen brengen?

Enfin, we zullen wel zien. Another day another thought.