Godverdomme

Dat is dus het enige wat ik kon uitbrengen bij beluistering van de nieuwe en hopelijk ook laatste Destiny's Child. Stonden er op The Writings on the Wall en Survivor toch telkens 3 à 4 verwoestende singles, dan is Destiny Fulfilled een stinker van jewelste. Buiten het naar vroeger refererende maar in kwaliteit ook al tekortschietende (want op herhaling van vroeger succes terende) 'Lose My Breath' staan er dus werkelijk niets dan stroperige MTV-ballads op die plaat. Waar men vroeger van een tijdperk sprak, moeten we het nu doen met diep duikende curves die amper een jaar of twee in beslag nemen. Triest hoor.