Dromen op muziek

Zal je altijd zien. Zijn we net tot een mooie discussie gekomen, valt net de nieuwste van A Guy Called Gerald in de bus. En laat To All Things What They Need dan net het soort plaat zijn waar ik op doel. Klinkt retro (van geluid dan), maar is toch nieuw, donker en altijd mysterieus mooi (zelfs als grote bek Ursula Rucker mee in het plaatje komt). Maar vooral, ondanks de vele samples die refereren naar het aardse, gaat er een verlangen, een voorwaarts uit van deze muziek. Zal waarschijnlijk wel iets met de Detroit-opmaak van dit nieuwe meesterwerkje te maken hebben (sommige tracks klinken haast als Mills en zijn Every Dog Has Its Day, anderen dan weer als het beste van Retroactive). Ook valt op dat de drum and bass bijna helemaal uit 's mans repertoire verdwenen is (en vervangen door een soort geavanceerde, door de tijd tot diamant geslepen idm). Voor mij geen toeval, voornamelijk dan ook weer omdat voor mij drum and bass bij uitstek dat aardse, dat gebonden zijn aan de grond oproepen. En vast ook geen toeval dat ook Gerald Simpson op zijn nieuwste vaak water-geluiden gebruikt. Water, als in het oproepen van een stilstand, een meditatiemoment alvorens op ontdekkingsreis te vertrekken. Daaruit volgt automatisch de verbinding water-leven, vandaar ook de link tussen ontstaan en evolutie als een reis, een vertrekken naar.

Mooi ook dat Gerald zelf in een interview dat ik vandaag met hem deed de naam Mr. Fingers liet vallen. Die was ik gisteren namelijk vergeten in mijn voorlopige lijstje. Larry Heard was namelijk voor mij alvast de enige van de Chicago House-pioniers die dat verre, dat onbereikbare kon tastbaar maken (zie tijdloze parels als 'Stars', 'Waterfalls', 'The Juice'). (Hij kan dat trouwens nog steeds, zie de recente Loosefingers ep).