Serial Reader

Naarmate ik ouder word schijnen mijn leesgewoontes in een duidelijk afgetekende richting te evolueren. Ik lees nog zelden losse boeken, dwz individuele werken, die geen vervolg kennen. Als ik nu begin te lezen, ontstaat er vanzelf een aandrang om serieel de bibliografie (of toch op zijn minst alle sleutelwerken van een schrijver (ik lees zeer weinig vrouwelijke schrijvers, enkel Jeanette Winterson kon me de laatste jaren bekoren) uit te pluizen. De laatste jaren ging het al zo met Borges, Dick, Houellebecq, Rushdie, Reve (ik lees nauwelijks Nederlandstalige boeken, ze vervelen me omdat de taal me te bekend voorkomt), Lovecraft, Camus en Gibson.

Het ziet ernaar uit dat Ballard de volgende in de reeks wordt. Of Millenium People een goed oriëntatiepunt is om me in 's mans denkwereld te storten is van minder belang. Bij een belangrijk schrijver (en of iemand dat voor jou persoonlijk al dan niet is, merk je toch al heel vroeg in een boek) is het immers belangrijker hoeveel ideeën hij/zij op korte tijd (ie binnen het altijd beperkte en dus afgeronde beslag van een boek) in je geest en denkwereld kan doen ontbranden, of nog beter, hoeveel reeds eigen gemaakte ideeën hij/zij via het woord als brandversneller bevestigt en vervolgens in een nieuw perspectief zet (ie de vlammen óf verder óf in een andere richting blaast). Onnodig te vermelden dat dit bij Ballard het geval is.