Pynchon (deel 2)
Ondertussen toch weeral over de honderdste pagina geraakt. Een gevoel van "ik heb het gehaald". En de eerste opstoten van verslaving aan de man zijn unieke taalgevoel. Kan het boek nauwelijks neerleggen. Ook leuk om te vernemen dat de man al jaren spoorloos is, ooit een prijs voor Gravity's Rainbow heeft geweigerd én ook nog eens obstinaat weigert om interviews te geven. My kind of guy!
Bijkomende fijne anekdote: in het jaar dat het boek uitkwam werd de Pulitzer Prize niet uitgereikt omdat enkele juryleden niet verder dan aan één derde van het boek waren gekomen. Op één of andere manier ook de gedachte dat men heden ten dage nieuwe boeken in dezelfde stijl nog moelijk verkocht of zelfs maar gepubliceerd zal krijgen in de United States of Jesus. O Tempora O Mores!
Bijkomende fijne anekdote: in het jaar dat het boek uitkwam werd de Pulitzer Prize niet uitgereikt omdat enkele juryleden niet verder dan aan één derde van het boek waren gekomen. Op één of andere manier ook de gedachte dat men heden ten dage nieuwe boeken in dezelfde stijl nog moelijk verkocht of zelfs maar gepubliceerd zal krijgen in de United States of Jesus. O Tempora O Mores!
posted by Manic Inventor at 10:11 p.m.
2 Comments:
Ik kom mijn gelijk ophalen. ;)
Helemaal spoorloos is hij ook niet. Schijnt gewoon in NY te wonen en af en toe te lunchen met DeLillo. Het is niet helemaal mijn specialisme maar ik heb wel eens gehoord dat er een tijdje geleden een filmpje bestond van een straatbeeld "waar Pynchon zich op bevond." Bij CNN grote discussie wie het dan zou moeten zijn. Belt de man zelf de studio. Weet alleen niet meer wat hij had te melden.
Pynchon had naar CNN gebeld om te zeggen dat hij wel degelijk op die opname stond. Maar ze mochten in geen geval aanduiden wie van de personen in de video hij nu wel was.
Een reactie posten
<< Home