Enige Gedachten over BJ vs dUNK

Vorige week was het dUNK-trio uitgenodigd in Gent voor een gast-sessie op de Beyond Jazz-radioshow. Leuk was het uiteraard (plaatjes opleggen voor een publiek is altijd leuk) maar vreemd ook wel een beetje. Het was voor mij persoonlijk nogal raar om die twee kerels zo volledig te zien opgaan in die broken beats. Toen wist ik weer opeens waarom ik de radioshow ooit Destination UNKnown had genoemd. Namelijk omdat ik er compleet gek van wordt als een DJ meer dan een half uur aan één stuk dezelfde stijl draait.

Misschien ligt dat ook wel aan mijn karakter, dat al evenzeer gek wordt als ik op één dag niet 25 verschillende genres door elkaar heb gehoord. Een dag is niet volledig zonder jazz, house, kraut, techno, hiphop, industrial, akoestisch, experiment, new wave, ambient, soul en wat weet ik nog allemaal. Niet dat ik ze er nu allemaal in één uurtje samen doorjaag maar een beetje (veel) afwisseling kan toch geen kwaad. Ik zou absoluut dolgedraaid geraken als ik heel de tijd door alleen maar naar black metal, hiphop of post-rock zou luisteren. Nog een van de redenen dat ik bijna nooit radio luister, omdat het daar altijd gegarandeerd van dat is.

Dat leidt er natuurlijk wel toe dat ik er nooit toe kom om een muziekstijl volledig uit te benen (een bepaalde artiest lukt me meestal beter). Maar eerlijk gezegd kan ik me buiten jazz geen genre voorstellen dat de moeite waard is om volledig van boven naar onder en van links naar rechts aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Zelfs als electronicus bij uitstek ben ik er bijvoorbeeld nooit toe gekomen om breakcore, clicks en cuts, nu-skool breaks en progressive aan een nader onderzoek te onderwerpen. Want, en dat is denk ik de bottom line van deze gedachtenstroom, er is altijd wel iets nieuws te ontdekken en van alles een beetje is voor mij nog altijd beter dan van een beetje alles.

Vive la différence!