Alice back from Rama Land (Ontluistering van de Idolen, deel 1)
Maak dat mee! Na meer dan twee decennia bijna volledige stilte heeft de weduwe Coltrane nog eens een plaatje gemaakt. Translinear Light is grotendeels een famile-onderonsje geworden met zonen Oran en Ravi. Maar ook oude vrienden Charlie Haden en Jack DeJohnette werden nog eens opgetrommeld.
Het resultaat is spijtig genoeg nogal suikerig. Niet dat we hadden verwacht dat het sublieme niveau van meesterwerken als Ptah, The El Daoud of Eternity ging gehaald worden, maar dit is wel heel erg jazz voor het salon en de slaapkamer. De nieuwe versie van het klassieke 'Blue Nile' krijgt hier zulk een sirooparrangement toegemeten dat we even wensten dat ze in haar Vedanta Center was gebleven. Alleen op 'This Train' en de herneming van 'Leo' gaat ze feitelijk nog eens lekker loos met haar geflipte Wurlitzertonen. En de harp, het instrument waarmee ze vroeger voor magische momenten zorgde, heeft ze spijtig genoeg ook in het depot laten staan. Dat de broeders Coltrane met de sax niet zo goed uit de voeten kunnen als papa wordt op diens 'Crescent' ook meteen (pijnlijk) duidelijk.
Ik las een tijd geleden dat Carl Craig bij haar wou gaan studeren. Goed idee: misschien doet Alice zelf dan ook nog wat inspiratie op want deze plaat ga ik proberen snel te vergeten.
Het resultaat is spijtig genoeg nogal suikerig. Niet dat we hadden verwacht dat het sublieme niveau van meesterwerken als Ptah, The El Daoud of Eternity ging gehaald worden, maar dit is wel heel erg jazz voor het salon en de slaapkamer. De nieuwe versie van het klassieke 'Blue Nile' krijgt hier zulk een sirooparrangement toegemeten dat we even wensten dat ze in haar Vedanta Center was gebleven. Alleen op 'This Train' en de herneming van 'Leo' gaat ze feitelijk nog eens lekker loos met haar geflipte Wurlitzertonen. En de harp, het instrument waarmee ze vroeger voor magische momenten zorgde, heeft ze spijtig genoeg ook in het depot laten staan. Dat de broeders Coltrane met de sax niet zo goed uit de voeten kunnen als papa wordt op diens 'Crescent' ook meteen (pijnlijk) duidelijk.
Ik las een tijd geleden dat Carl Craig bij haar wou gaan studeren. Goed idee: misschien doet Alice zelf dan ook nog wat inspiratie op want deze plaat ga ik proberen snel te vergeten.
posted by Manic Inventor at 10:43 a.m.
1 Comments:
Whoaah, Carl Craig bij Alice Coltrane in de leer. Dat zou me wat zijn. Heb deze laatste niet gehoord maar ze heeft genoeg moois gemaakt om haar status voor altijd te bewaren. Ze zouden Lord of Lords nu eens moeten heruitgeven (net als World Galaxy), die eerste schijnt ook vrij zoet te zijn
Ken je die livecd van haar (Transfiguration, of zoiets?) Heel fijn gefreak, zou Kirk DiGiorgio ook eens naar moeten luisteren. ;)
Een reactie posten
<< Home