Teveel! Teveel! Teveel!

De muzikale situatie waar ik me tegenwoordig in bevind doet me soms denken aan dat ontzettend manische interview dat wijlen Boudewijn Büch ooit in Humo gaf. Hij zei toen dat hij, toen hij in Washington was, als een gek door The Library of Congress had liggen lopen, wanhopend dat hij nooit genoeg tijd zou hebben om al die prachtige en interessante boeken te lezen.

Dat gevoel heb ik ook een beetje, maar dan uiteraard met muziek. Je hebt nauwelijks genoeg tijd om het verleden aan een grondig onderzoek te onderwerpen, want daar is die nieuwe release van artiest X weeral. En dan heb ik het nog eens niet over al die promo's die je na amper één beluistering, of na één keer op je radioshow gedraaid te hebben, of na er een platenbespreking van gemaakt te hebben, weeral in het archief stopt. Om er pas maanden tot soms jaren later achter te komen dat ze toch wel meer dan die ene vluchtige ervaring waard waren.

En het ergste is: het wordt enkel erger, want de hoeveelheid goede muziek blijft alleen maar aangroeien. Zucht!