Luitenant Kirk

Kirk Degiorgio (aka As One) is altijd al een beetje de man geweest die het net niet doet. Talloze platen heeft de man al uitgebracht sinds begin jaren 1990. En nooit is er een echt volledig meesterwerk van gekomen. Is hij teveel fan (van Zawinul, Weather Report, Carl Craig, Herbie Hancock en Chick Corea) om zelf met iets op de proppen te komen dat er echt uitspringt? Sinds hij, met de oprichting midden jaren negentig van Op-Art, de overstap naar jazzy sferen heeft gemaakt, is het enkel maar erger geworden. Waren zijn eerste probeersels op B12 en zijn eigen A.R.T.-label nog op zijn minst mooie Detroit-imitaties en op zijn best diepe techno die Derrick en Carl naar de kroon stak, dan is hij zich daarna zo ver gaan verdiepen in jazzerig gewauwel, dat je op zijn sindsdien ontelbare langspelers steeds opnieuw nauwelijks meer dan één à twee echt goeie nummers terugvindt.

Zo ook is het met zijn nieuwste lange boreling op Ubiquity, Out of the Darkness. De ene moment denk je "kan hij het dan toch?", terwijl je bij het volgende nummer alweer de skip-knop moet indrukken. En dat is eigenlijk spijtig want de man bewees enkele jaren geleden met de Nairobi EP dat hij het wel degelijk kan. En dan heb ik het nog niet over een absolute klassieker als Clinically Inclined die hem ooit een terechte plaats op één van de eerste Planet E-releases opleverde.

Zoals steeds geen ramp natuurlijk, maar merkwaardig niettemin omdat de man al even lang meegaat als Carl Craig en Plaid maar toch nooit die hinderlijke middenmoot is ontstegen (terwijl vele anderen uit die tijd (B12, Stasis) het al lang opgegeven hebben of alweer tot de geschiedenis behoren). En feitelijk nog merkwaardiger omdat ik hem ooit op de 10 Days een fantastische dj-set hoorde weggeven en zijn fusion-verzamelaars (de Soul of Science-reeks) altijd weer om je vingers en duimen bij af te likken zijn.